Sarsaparilla to wspólna nazwa Smilax ornata (formalnie Smilax regelii), który był stosowany w medycynie do leczenia wszystkiego, od chronicznego bólu po grzybicę palców. Inne popularne nazwy to sarsaparilla, sarsaparilla honduraska i sarsaparilla jamajska. Prawdopodobnie była używana od tysięcy lat przez rdzenne plemiona Ameryki Południowej, ale po raz pierwszy została wprowadzona do Europy pod koniec Wieków Ciemnych. Dziś nadal jest popularnym składnikiem suplementów i środkiem leczniczym na wiele różnych wewnętrznych i zewnętrznych dolegliwości zdrowotnych. Ta kłująca winorośl pochodzi z Meksyku, Karaibów oraz Ameryki Środkowej i Południowej. Dobrze się wspina i może osiągnąć ponad 50 metrów długości. Jagody sarsaparilli są czarne, fioletowo-niebieskie i czerwone, tak różowe, że można by je nazwać fuksją. Te piękne owoce są popularne zarówno wśród dzikich ptaków, jak i ludzi. Niektóre odmiany sarsaparilli można znaleźć również w Indiach i Chinach. Nazwa zwyczajowa pochodzi od hiszpańskiego zarzaparrilla, co oznacza "bramble" (od baskijskiego sartzia "bramble"), i parrilla, co oznacza "little grape vine" - stosunkowo dokładny opis wyglądu zewnętrznego rośliny. Sarsaparilla jest członkiem rodziny Liliaceae (lilie) i obejmuje ponad 300 unikalnych gatunków. Korzeń sarsaparilli mierzy zazwyczaj 6-8 stóp długości. Ma bulwiasty kształt i nie ma szczególnego zapachu ani smaku. Od setek lat jest stosowany w celach leczniczych przez mieszkańców Ameryki Środkowej i Południowej, którzy odkryli, że łagodzi reumatyzm, ogólne osłabienie fizyczne, niemoc płciową, bóle głowy, przeziębienia, bóle stawów i problemy skórne. Korzeń sarsaparilli jest globalnie uznany za właściwości lecznicze. Odkąd po raz pierwszy wprowadzono go do świata zachodniego, sarsaparilla była stosowana w leczeniu podagry, rzeżączki, otwartych ran, zapalenia stawów, kaszlu, gorączki, nadciśnienia, bólu, braku pożądania seksualnego, niestrawności, a nawet niektórych form raka. Korzeń sarsaparilli był również stosowany w leczeniu poważniejszych schorzeń. W Amazonii niektóre plemiona stosowały go jako środek na trąd, zarówno po spożyciu, jak i zewnętrznie. Sarsaparilla dotarła do Europy w 1400 roku jako lek odkryty w Ameryce Południowej i przywieziony statkiem. Europejczycy używali korzenia, aby pobudzić pocenie się i oddawanie moczu oraz oczyścić krew, co było powszechną praktyką w czasach ciemnych wieków. W latach 1800-tych sarsaparilla znalazła się w podręcznikach zarówno w Europie, jak i w młodych Stanach Zjednoczonych ze względu na swoje właściwości oczyszczające krew i była zalecana jako środek do leczenia kiły przenoszonej drogą płciową. Sarsaparilla jest również spożywana dla przyjemności w postaci napojów i marynat. Sklepy w niektórych częściach Oceanii oferują popularny napój o nazwie po prostu Sarsaparilla, w którym wykorzystuje się roślinę do zwiększenia pianki. W przeszłości była ona również popularna w Stanach Zjednoczonych jako składnik napoju z sasafrasu. Również w Indiach sarsaparilla jest spożywana nie tylko w celach leczniczych. Oprócz napojów bezalkoholowych, południowi Hindusi lubią marynowaną sarsaparillę z ryżem zsiadłym. Dziś korzenie sarsaparilli są dostępne najłatwiej w sklepach ze zdrową żywnością. Kapsułki, nalewki i suplementy z sarsaparilli zazwyczaj zawierają inne zioła dla uzyskania konkretnego rezultatu. Jest to częsty składnik produktów naturalnych równoważących hormony, pielęgnujących skórę i zwiększających popęd płciowy. Te nowoczesne produkty sarsaparilla są przede wszystkim produkowane z roślin uprawianych w Ameryce Łacińskiej i Chinach.