Mam 40 lat i mam zaburzenia erekcji. To jedno ze zdań, które urolodzy często słyszą w swoich gabinetach. Z niego wynika wiele wątpliwości: czy starzenie się zawsze przynosi impotencję? Czy może być tak, że od tego wieku do zdrowia mężczyzny dołączają się inne schorzenia, które prowadzą do tego stanu? Przeczytaj ten tekst, aby zrozumieć, dlaczego to właśnie wiek jest wyznacznikiem w powstawaniu tych schorzeń. Zaburzenia erekcji charakteryzują się trudnościami w uzyskaniu lub utrzymaniu erekcji, która jest wystarczająco sztywna do penetracji seksualnej w ponad 50% stosunków seksualnych. Mężczyźni często myślą, że tylko dlatego, że mogą osiągnąć erekcję, nie mają zaburzeń erekcji, ale jeśli nie jest w stanie utrzymać sztywności prącia podczas całego stosunku, cierpi na pewien stopień zaburzeń erekcji. Oprócz utraty sztywności, zaburzenia erekcji pozostawione bez leczenia przez długi czas mogą prowadzić nawet do atrofii prącia, a nawet alarmować o ryzyku zdarzeń sercowo-naczyniowych (zawał serca lub udar mózgu - stroke), ponieważ są związane z innymi chorobami. Dlatego konieczne jest zbadanie, co może się dziać. Według Brazylijskiego Towarzystwa Urologicznego, do 50% mężczyzn przejawia pewien poziom zaburzeń erekcji po 40 roku życia. Jednak wiek jest tylko jednym z czynników, które mogą prowadzić do zaburzeń erekcji, nie oznacza to również, że wszyscy mężczyźni po 40 roku życia będą mieli problemy z erekcją. Mechanizm ten będzie zależał od wielu czynników fizjologicznych i emocjonalnych, aby wystąpił w sposób zadowalający. W wielu przypadkach ta dysfunkcja może być związana z innymi chorobami, takimi jak choroby układu krążenia, albo nawet nie dotyczyć kwestii fizycznych, może mieć również związek z kwestiami psychologicznymi, spowodowanymi różnymi sytuacjami, między innymi dlatego, że mężczyzna ma problemy w związku. Jednym z problemów, które mogą prowadzić mężczyznę do zaburzeń erekcji od 40 roku życia jest zużycie tkanki prącia. Badania medyczne wykazały już, że ilość mięśni gładkich w ciałach jamistych zmniejsza się z czasem, więc funkcje erekcji mogą być również upośledzone, a jakość erekcji zmniejszona. Jednym z mechanizmów fizjologicznych prowadzących do stymulowania pojawienia się problemów z potencją seksualną po 40 roku życia jest niski poziom testosteronu, który jest głównym hormonem płciowym w organizmie mężczyzny. Poziom testosteronu osiąga swoje maksimum w grupie wiekowej 20 lat, będąc podstawowym do produkcji męskich cech fizycznych, takich jak ton głosu, włosy i rozwój mięśni w ciele, itp. Od 30 roku życia, hormon ten naturalnie spada w organizmie, a po 40 roku życia spada od 1% do 2% rocznie. Ten bardziej zaakcentowany spadek hormonu może dotyczyć nawet 40% mężczyzn powyżej 45 roku życia. Wielką troską jest, aby mężczyzna dostrzegł sygnały własnego ciała, aby zrozumieć, czy testosteron spadł do poziomu, który zaszkodzi nie tylko zdrowiu seksualnemu, ale także części fizycznej i behawioralnej.