Natomiast to, jaką rolę odgrywa zespół metaboliczny w rozwoju powiększenia prostaty, jest kontrowersyjne. Nawiasem mówiąc, jest to połączenie chorobliwej otyłości i wysokiego ciśnienia krwi. Jednocześnie dotknięci nią pacjenci często cierpią na cukrzycę, a także zaburzenia w metabolizmie tłuszczów - mają podwyższony poziom LDL lub cholesterolu. Obecne badania badają związek między łagodnymi powiększeniami prostaty w odniesieniu do nawyków żywieniowych. U prawie wszystkich pacjentów, którzy cierpieli z powodu powiększonej prostaty, występowały zmiany zapalne w strukturze tkanki. Nie wydaje się jednak, aby istniał związek z zakażeniem bakteryjnym. Z tego powodu wielu badaczy podejrzewa, że nieprawidłowe działanie układu odpornościowego może przyczyniać się do rozwoju łagodnego przerostu gruczołu krokowego. W większości przypadków powiększona prostata jest zauważalna poprzez trudności w oddawaniu moczu i silne parcie na mocz. Opóźniony strumień moczu przy oddawaniu moczu, znacznie przedłużone oddawanie moczu oraz osłabiony strumień moczu mogą również świadczyć o powiększonym gruczole krokowym. Dysfunkcja pęcherza moczowego oznacza, że strumień moczu jest słabszy, a oddawanie moczu trwa dłużej niż zwykle. Sporadycznie po oddaniu moczu może kapać z cewki moczowej. Często potrzeba kilku prób, aby całkowicie opróżnić pęcherz. Po oddaniu moczu osoba dotknięta chorobą często ma tzw. uczucie szczątkowego moczu, czyli wrażenie, że po oddaniu moczu w pęcherzu pozostaje jego resztka.