Niewydolność serca jest jedną z najczęstszych przyczyn zgonów. Mimo to przewlekła niewydolność serca bywa przez długi czas niepoważnie traktowana lub wręcz przeoczana - zwłaszcza u kobiet. Zbyt często osoby dotknięte chorobą mają tendencję do odrzucania typowych objawów, takich jak duszność i słaba wydajność, jako oznaki starości. W zależności od tego, która z komór serca jest w przeważającej mierze dotknięta chorobą, rozróżnia się niewydolność prawego i lewego serca. Jeśli obie formy niewydolności serca występują razem, lekarze mówią o niewydolności globalnej. Niewydolność serca oznacza, że serce nie jest w stanie dostarczyć organizmowi wystarczającej ilości tlenu z powodu braku mocy pompującej. Istnieje wiele różnych przyczyn takiego stanu rzeczy: skurczowa niewydolność serca (zmniejszony rzut) może wystąpić np. po zawale serca lub zapaleniu mięśnia sercowego (zapalenie mięśnia sercowego), kiedy tkanka mięśnia sercowego zostaje zniszczona i zastąpiona blizną. Zwężenie naczyń, takie jak w chorobie wieńcowej (CHD), również sprzyja skurczowej niewydolności serca. Rozkurczowa niewydolność serca (zaburzenie fazy napełniania z powodu zmniejszonej rozciągliwości) jest często wywoływana przez wysokie ciśnienie krwi lub uszkodzenie naczyń krwionośnych w cukrzycy: mięsień sercowy sztywnieje i nie może się już prawidłowo rozluźnić. Według Heart Foundation w Niemczech na tę przypadłość cierpi nawet pięć procent osób po 70. roku życia. Szczególnie kobiety są często dotknięte tą formą niewydolności serca. Eksperci podejrzewają, że pewną rolę odgrywają hormony i drobniejsze naczynia krwionośne. Często występujące zaburzenia rytmu serca mogą również prowadzić do rozwoju niewydolności serca.