Zamiast przepuszczać krew żylną do centrum ciała w kierunku serca, płynie ona z powrotem do nóg i skóry. Tam, krew gromadzi się i tworzy workowate rozszerzenia w żyłach: żylaki. Często są one spowodowane długotrwałym staniem, dużym siedzeniem, nadwagą i brakiem ruchu, a także dziedzicznością. W zależności od średnicy żylaków i ich występowania w żyłach powierzchownych lub głębokich, rozróżnia się 3 stadia choroby. Najlżejsza forma, pajączki, mają jedynie znaczenie kosmetyczne i w przeciwieństwie do żylaków pniowych nie wymagają leczenia. Dużo ruchu (jogging, pływanie, jazda na rowerze) i podnoszenie nóg to ważne środki zapobiegawcze. Żylaki mogą pojawić się także w jądrach, odbycie, w czasie ciąży oraz na przełyku. Powierzchowne żylaki, tzw. pajączki, są szeroko rozpowszechnione w populacji. Średnio dotyczy to około 3 na 5 Austriaków. Mają one jedynie znaczenie kosmetyczne i nie wymagają leczenia. Natomiast uszkodzenia naczyniowe rzadziej występują w dużych pniach żylnych. Około 15 % dorosłej populacji jest dotknięte chorobą i wymaga leczenia. Żyły to naczynia krwionośne, które przenoszą ubogą w tlen krew z narządów i kończyn do serca. W tym celu krew żylna przepływa z żył powierzchownych do głęboko położonych żył głównych, a stamtąd w kierunku serca. Ten przepływ w górę jest możliwy tylko dzięki skurczowi mięśni, które utrzymują krew w ruchu oraz dzięki zastawkom żylnym. Dzięki swojemu specjalnemu mechanizmowi zastawkowemu umożliwiają tylko jeden kierunek przepływu - w stronę serca - natomiast blokują drugi kierunek. Jeśli funkcja tych zastawek jest zaburzona, krew żylna nie płynie do centrum ciała, ale z powrotem do tkanek powierzchownych i do nóg.