Zaburzenia erekcji powstają w wyniku zaburzeń krążenia w tkance erekcyjnej. Najczęstsze przyczyny to uogólniona miażdżyca (stwardnienie naczyń krwionośnych), choroby nerwów lub czynniki psychogenne. Opcje terapeutyczne obejmują substancje ogólnoustrojowe i miejscowe w postaci tabletek lub jako zastrzyki. W przypadku braku odpowiedzi na leki możliwe jest leczenie chirurgiczne z wykorzystaniem protezy prącia. Przyczyna większości zaburzeń erekcji jest organiczna, czyli fizyczna. Najważniejszą rolę odgrywają naczynia krwionośne, zwłaszcza tętnice, które zaopatrują krew. Z powodu różnych chorób podstawowych, takich jak nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, zaburzenia lipometaboliczne itp. może dojść do zwapnienia naczyń (miażdżycy). Prowadzi to do niedostatecznego dopływu krwi do penisa podczas podniecenia, a tym samym niedostatecznego wypełnienia i usztywnienia tkanki erekcyjnej. Rzadsze przyczyny to choroby układu nerwowego (zaburzona kontrola naczyń krwionośnych, a tym samym dopływu krwi do ciał jamistych) lub zaburzenia hormonalne (niedobór testosteronu). U młodszych pacjentów często rolę odgrywają czynniki psychogenne. Nierzadko zaburzenia erekcji występują po operacjach w obrębie miednicy małej, np. po usunięciu prostaty lub odbytnicy. W celu wyjaśnienia zaburzeń erekcji przeprowadza się badanie przedmiotowe oraz badanie ultrasonograficzne narządów płciowych. Dodatkowe badania są właściwe tylko w przypadku specjalnych pytań. Są to m.in. Oznaczenia hormonów we krwi ,Ultrasonograficzne badanie przepływu w naczyniach prącia (penile duplex sonography), Badanie ciał jamistych pod kątem wzrostu ciśnienia (cavernosometry), Radiologiczne przedstawienie dróg odpływu krwi (cavernosography).