W Republice Federalnej Niemiec około miliona osób cierpi na łysienie plackowate (alopecia areata). Większość z nich to dzieci i młodzi dorośli. Kobiety cierpią na nią znacznie częściej. W tej postaci utraty włosów małe łyse plamy pojawiają się na głowie, czasem nawet na twarzy (broda, rzęsy, brwi). Te wyglądają, jakby zostały wybite. Rozproszone wypadanie włosów (telogen effluvium) charakteryzuje się utratą dużej liczby włosów na całej głowie. Zazwyczaj zauważa się to podczas czesania lub szczotkowania. Kobiety są dotknięte chorobą częściej niż mężczyźni. Rozproszone wypadanie włosów może też częściej występować po ciąży. Przyczynić się do tego może również leczenie hormonalne w okresie menopauzy lub tabletki antykoncepcyjne. Jest to szczególna forma wypadania włosów. Bliznowate wypadanie włosów (alopecia cicatricalis) występuje zwykle jako nieprzyjemny efekt uboczny chorób lub infekcji skóry głowy. Objawia się ona łysymi plamami. Korzenie włosów zostają uszkodzone lub całkowicie zniszczone przez patogeny. Ponadto dochodzi do powstawania blizn. Ta forma utraty włosów może być leczona tylko wtedy, gdy zostanie znaleziona pierwotna choroba. W genetycznym wypadaniu włosów u mężczyzn cebulki włosów kurczą się, ponieważ reagują wrażliwie na dihydrotestosteron (androgen). Męski hormon płciowy zapobiega powstawaniu mocnych włosów na głowie i powoduje ich wypadanie. A przecież poziom hormonów we krwi jest zupełnie normalny. Czy za dziedziczne wypadanie włosów u kobiet odpowiada również dziedziczna wrażliwość na androgeny, wciąż nie jest jasne. Do najczęstszych przyczyn rozproszonego wypadania włosów należą zaburzenia prawidłowej pracy tarczycy, niedobór żelaza, infekcje, błędy pielęgnacyjne, takie jak intensywne prostowanie lub farbowanie włosów, a także chemioterapia. Przyczynić się mogą również suplementy hormonalne i różne farmaceutyki. Wpływ stresu i innych czynników psychologicznych jest obecnie przedmiotem badań naukowych.