Niezdolność penisa do uzyskania erekcji lub niewystarczający czas trwania erekcji nazywany jest zaburzeniami erekcji (ED). Zaburzenia erekcji, które trwają przez kilka miesięcy i uniemożliwiają odbycie stosunku z partnerem, są rozpoznaną chorobą. Może występować jako izolowana choroba (np. prącia) lub jako konsekwencja innego zaburzenia zdrowotnego, np. cukrzycy (choroby cukrowej), nadciśnienia lub jako objaw starości. Całkowita liczba dotkniętych chorobą mężczyzn w Niemczech szacowana jest na około 3 do 5 milionów. Pobudzenie seksualne może wystąpić na wiele różnych sposobów: poprzez dotyk, bodźce optyczne lub akustyczne czy fantazje. To pobudzenie jest przewodzone poprzez impulsy nerwowe z mózgu (nucleus paraventricularis) poprzez rdzeń kręgowy do prącia. Tam pewne substancje posłańcze powodują rozluźnienie komórek mięśniowych w tkance erekcyjnej i naczyniach krwionośnych penisa. Dzięki temu krew szybciej napływa do ciał jamistych. W związku ze zwiększającym się przepływem krwi wzrasta ciśnienie w ciałach jamistych i dociska osłonę ciał jamistych do otaczających je drenujących naczyń krwionośnych. Jednocześnie zmniejsza to wypływ krwi z penisa, co skutkuje erekcją. Zaburzenia erekcji mogą być spowodowane przez wiele różnych czynników. Upośledzenie psychiki, układu nerwowego lub krwionośnego albo, bardzo rzadko, zaburzenia hormonalne mogą prowadzić do zaburzonej erekcji. Często jednak przyczyną zaburzeń erekcji jest bezpośrednie uszkodzenie samej tkanki erekcyjnej. Badania nad przyczynami zaburzeń erekcji wykazały, że w wielu przypadkach w grę wchodzi kilka z tych przyczyn. Ponieważ zaburzenia potencji mogą być wynikiem wcześniej niewykrytej, poważnej choroby, przed rozpoczęciem leczenia zawsze należy przeprowadzić badanie lekarskie. Lekarz musi również rozważyć, czy pewne rodzaje leczenia są możliwe dla danej osoby dotkniętej chorobą, czy też nie powinny być stosowane ze względu na możliwe skutki uboczne. Wymaga to dokładnego wypytania i zbadania pacjenta. Istnieje wiele nowoczesnych alternatyw dostępnych dzisiaj w leczeniu zaburzeń erekcji. O tym, która z nich jest odpowiednia dla danego pacjenta, należy zdecydować indywidualnie. Podsumowując, można powiedzieć, że intensywne badania z ostatnich dwóch dekad znacznie poszerzyły spektrum możliwości leczenia zaburzeń erekcji. Dziś zaburzenia erekcji można leczyć różnie, często specyficznie, w zależności od ich przyczyny. W tym celu dostępne są różnorodne zabiegi psychologiczne, lecznicze, objawowe, a w końcu także chirurgiczne.