O zaburzeniach erekcji mówi się wtedy, gdy mężczyzna nie jest w stanie wytworzyć i utrzymać satysfakcjonującej erekcji przez dłuższy czas. Penis po krótkim czasie staje się ponownie wiotki lub nie osiąga nawet stanu dostatecznie wzniesionego do odbycia stosunku seksualnego. To sprawia, że satysfakcjonujące życie seksualne jest praktycznie niemożliwe. Zaburzenia erekcji rozpoznaje się po około sześciu miesiącach, podczas których w większości przypadków nie udało się osiągnąć erekcji wystarczającej do odbycia stosunku seksualnego. Krótkotrwałe zaburzenia erekcji, które ustępują po kilku tygodniach nie są nazywane zaburzeniami erekcji. Tymczasowe zaburzenia erekcji mogą wystąpić na przykład w przypadku problemów psychologicznych, takich jak konflikty partnerskie lub inne trudności. Diagnoza zaburzeń erekcji może być postawiona już po przeprowadzeniu przez lekarza dokładnego wywiadu. Decydujące znaczenie ma tu fakt, że przez około pół roku, w większości prób, nie udaje się osiągnąć erekcji umożliwiającej odbycie satysfakcjonującego stosunku seksualnego. Zaburzenia erekcji to dla wielu mężczyzn temat wstydliwy. Niewiele jest danych na temat częstości występowania zaburzeń erekcji u niemieckich mężczyzn. W 2000 roku opublikowano badanie z wynikami ankiety dotyczącej zaburzeń erekcji, na którą odpowiedziało 4 883 mężczyzn w wieku od 30 do 80 lat. Stało się jasne, że zaburzenia erekcji częściej dotykają starszych mężczyzn niż młodszych. W grupie wiekowej 30-39 lat tylko 2,3% stwierdziło, że cierpi na zaburzenia erekcji. W grupie wiekowej 50-59 lat było to 15,7%, a w grupie 60-69 lat - co trzecia osoba.