Zaburzenia erekcji oznaczają, że mężczyzna nie może uzyskać (wystarczająco) sztywnego penisa lub że erekcja nie trwa wystarczająco długo, aby odbyć stosunek seksualny. Lekarze nazywają również zaburzeniami erekcji, potocznie nazywane jest to również impotencją. W przeciwieństwie do okazjonalnych problemów z erekcją, patologiczne zaburzenia erekcji utrzymują się przez dłuższy czas; dokładniej, mężczyzna nie jest w stanie uzyskać wystarczającej erekcji przez sześć miesięcy lub dłużej w około 70 procentach przypadków. Zaburzenia erekcji mogą: wystąpić bez uchwytnej przyczyny, wystąpić w wyniku innej choroby lub urazu, wystąpić jako działanie niepożądane niektórych leków. Jeśli mężczyzna nigdy nie był w stanie uzyskać lub utrzymać erekcji, lekarze nazywają to pierwotnymi zaburzeniami erekcji. Jeśli problem pojawia się w późniejszym okresie życia, po tym jak mężczyzna miał już i był w stanie utrzymać erekcje, medycyna nazywa to wtórnymi zaburzeniami erekcji. Ten drugi wariant jest częstszy. Trudno powiedzieć, ile osób dotykają zaburzenia erekcji, ponieważ wyniki badań różnią się znacznie w zależności od rodzaju zbierania danych, zadawanych pytań czy doboru osób badanych i mogą się wahać od mniej niż dziesięciu do ponad 50 procent. Badania wskazują jednak przynajmniej, że występują one częściej wraz z rosnącym wiekiem. Przyczyny zaburzeń erekcji są wielorakie, ponieważ erekcja jest złożoną interakcją nerwów (w kierunku i od penisa), naczyń (dopływ i powrót krwi), hormonów (na przykład testosteronu) i innych czynników, takich jak popęd płciowy (lidido), styl życia (ćwiczenia, dieta itp.) lub leki. Ponadto wiek mężczyzny również odgrywa rolę w zaburzeniach erekcji (patrz wyżej). Lekarze podejrzewają, że są dwie przyczyny takiego stanu rzeczy: Z wiekiem mięśnie dna miednicy wiotczeją i zmniejsza się dopływ tlenu i krwi do penisa. A choroby podstawowe, które mogą prowadzić do zaburzeń erekcji, takie jak choroby serca, problemy z prostatą lub wysokie ciśnienie krwi, występują częściej z wiekiem. Do najczęstszych przyczyn zaburzeń erekcji należą: Choroby naczyń krwionośnych, takie jak stwardnienie tętnic (miażdżyca), takie czynniki naczyniowe zwiększają prawdopodobieństwo wystąpienia zaburzeń erekcji, ponieważ naczynia krwionośne zwężają się i zmniejsza się przepływ krwi. Choroby przewlekłe również mają wpływ na to, czy wystąpią zaburzenia erekcji, cukrzyca (diabetes), otyłość (obesity) czy choroby układu krążenia są uznawane za czynniki ryzyka, ponieważ mogą uszkadzać naczynia krwionośne. Czynniki neurologiczne, czyli zaburzenia nerwów przekazujących sygnały do penisa. Wywołują je np. takie choroby jak cukrzyca (zjawisko to nazywane jest neuropatią cukrzycową), operacja prostaty (w tej okolicy przebiegają nerwy zaopatrujące penisa) lub rzadziej urazy rdzenia kręgowego czy stwardnienie rozsiane (przewlekły stan zapalny układu nerwowego). Przyczyny hormonalne, np. gdy organizm produkuje zbyt mało męskiego hormonu płciowego testosteronu lub gdy mamy do czynienia z niedoczynnością tarczycy. Prowadzi to do ogólnego zmęczenia i obniżenia sprawności, co może mieć również wpływ na aktywność seksualną. Urazy takie jak złamanie miednicy mogą wywołać zaburzenia erekcji, a zaburzenia erekcji mogą być również wynikiem operacji (rak prostaty, odbytnicy). Wszystkie one mogą uszkadzać struktury współdziałające wrażliwie na erekcję (na przykład naczynia, nerwy, tkanka erekcyjna). Możliwe są również zaburzenia erekcji spowodowane przez leki. Niektóre leki, na przykład stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi, ale także leki przeciwdepresyjne i inne leki psychotropowe (stosowane w leczeniu chorób psychicznych) z inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny lub serotoniny-norepinefryny mogą mieć niekorzystny wpływ na czynność erekcji męskiego członka. Zaburzenia erekcji mogą mieć podłoże psychologiczne. Stres i napięcie psychiczne mogą prowadzić do (tymczasowej) impotencji. Styl życia wpływa również na zdolność do uzyskania erekcji. Na przykład palenie papierosów (może pogorszyć ukrwienie) i nadmierne spożywanie alkoholu (alkohol wpływa na układ nerwowy i równowagę hormonalną) są uważane za czynniki ryzyka zaburzeń erekcji.