U młodzieży gruczoły łojowe powiększają się i produkują więcej łoju na początku okresu dojrzewania pod wpływem męskich hormonów płciowych (androgenów) i czynnika wzrostu (GH). Prowadzi to do nadczynności gruczołów łojowych. Normalnie łój przechodzi bez przeszkód przez kanał gruczołu łojowego na powierzchnię skóry. Natomiast w trądziku komórki wyściełające przewód, które również są stymulowane przez androgeny, tworzą więcej materiału rogowego. Nadmiar materiału rogowego w końcu blokuje przewód wydalniczy tak, że sebum nie może już odpłynąć. Początkowo tworzą się prekursory zaskórników (mikrokomedony), których nie widzimy gołym okiem. Dają one początek wszystkim innym objawom skórnym typowym dla trądziku, w tym zaskórnikom otwartym i zamkniętym. Stosując delikatny nacisk, można zobaczyć nitkowatą, białawą zawartość - mieszaninę łojowo-rogową - zaskórnika. Otwarte zaskórniki można rozpoznać po czarnej plamie w środku. Ta czarna przebarwiona plama składa się z melaniny, która pochodzi z komórek tworzących pigment (melanocytów) ujścia przewodu. Dlatego nie jest to brud. Z zaskórników otwartych zrogowaciały materiał łojowy może być łatwiej rozpuszczony przez substancje złuszczające, środki do oczyszczania trądziku lub leki, np. preparaty z kwasem witaminy A. W przypadku zaskórników zamkniętych istnieje ryzyko wystąpienia stanu zapalnego, pogorszenia stanu zdrowia, przebarwień i blizn, zwłaszcza po ich wyciśnięciu. Tu dodatkową pomocą może być tzw. toaleta trądziku wykonywana przez doświadczonych ekologów medycznych. Ponieważ produkcja komórek tłuszczowych i rogowych w gruczołach łojowych jest jeszcze bardziej stymulowana przez męskie hormony płciowe, trądzik jest zwykle bardziej wyrazisty u mężczyzn i chłopców niż u dziewcząt i kobiet. Z powodu nadaktywności gruczołu pewna bakteria, Cutibacterium acnes, znajduje w przewodzie wydalniczym gruczołu łojowego ulepszone warunki wzrostu i namnaża się. Trądzik nie jest jednak chorobą zakaźną. Tak naprawdę wszyscy mamy te bakterie na swojej skórze. Mają wiele enzymów, które między innymi rozkładają sebum i utrzymują stan zapalny w okolicy aparatu gruczołów łojowych. Specjalne komórki odpornościowe migrują w ten rejon, rozluźniają ścianę przewodu, a cofanie się substancji posłańczych zapalenia jest ułatwione i zwiększone. W efekcie na skórze tworzą się krostki, grudki i guzki. Jeśli bakterie zamkną się w przewodzie pęcherzykowym, może rozwinąć się oporność na antybiotyki, co jest ściśle związane ze stanem zapalnym i gorszą odpowiedzią na niektóre leki na trądzik stosowane miejscowo. Należy również unikać czynników zewnętrznych, które sprzyjają blokowaniu przewodów gruczołów łojowych. Należą do nich tłuszcze lub oleje zawarte w produktach do pielęgnacji skóry i kosmetykach, niektóre leki, gorący i wilgotny klimat lub mechaniczne czynniki drażniące, na przykład pochodzące ze zbyt ciasnej odzieży lub noszone do pracy (paski pod brodą, kaski, osłony twarzy).