Podczas terapii seksualnej partnerzy rozmawiają - najpierw osobno, potem razem - o swojej dotychczasowej seksualności i badają przyczyny zaburzeń erekcji. Między sesjami para wykonuje prace domowe: Głaskanie, eksploracja, stymulacja aż do stosunku seksualnego. W ten sposób poznają seks na nowo i przerywają błędne koło strachu i unikania. W co najmniej dwóch trzecich par, po terapii sprawy znów się układają. Od dobrych dziesięciu lat na rynku są leki, które nagle zmieniły sposób leczenia zaburzeń erekcji: inhibitory fosfodiesterazy, czyli w skrócie inhibitory PDE-5. Zakłócają one proces biochemiczny, pod koniec którego komórki mięśniowe w penisie rozluźniają się. Dzięki temu krew może dopływać do tkanki erekcyjnej, aż członek stanie się sztywny. W ten sposób działają trzy substancje aktywne: sildenafil, wardenafil i tadalafil. Tabletki przyjmuje się około pół godziny do godziny przed stosunkiem seksualnym. Przez cztery do sześciu godzin penis może normalnie zesztywnieć - oczywiście tylko wtedy, gdy mężczyzna ma na to ochotę. Lek tadalafil działa nawet do 36 godzin. Inhibitory PDE-5 są odpowiednie zarówno dla psychicznych, jak i fizycznych zaburzeń erekcji. Działają one u około jednego na dwóch mężczyzn, którzy je zażywają. Lepiej radzą sobie zdrowi fizycznie mężczyźni, natomiast diabetycy mają skromniejszy sukces. Dodatkowa terapia seksualna zwiększa szanse na sukces. Najczęstsze skutki uboczne to bóle głowy i problemy z trawieniem. Inhibitory PDE-5 są niebezpieczne, jeśli masz poważne choroby układu krążenia, takie jak dławica piersiowa, niewydolność serca, niedawny zawał serca lub udar. Leki nie są również wskazane, jeśli wątroba nie pracuje prawidłowo. Jeśli odczuwasz jakiekolwiek skutki uboczne, pamiętaj, aby porozmawiać o nich z lekarzem. Podczas gdy inhibitory PDE-5 dbają o to, by krew mogła napływać do penisa, inne leki sprawiają, że wraca pożądanie, a więc i podniecenie. Jedynym problemem jest to, że leki te nie sprzyjają niezawodnie erekcji.