Pojawiają się częściej od 40 roku życia i przez wielu są postrzegane jako uciążliwe. Chociaż ludzie mówią o plamach starczych, w rzeczywistości są one dowodem na życie po słonecznej stronie. W większości przypadków nie są one niebezpieczne. Można je jednak usunąć na różne sposoby. W medycynie określa się je jako lentigines seniles lub lentigines solares, czyli terminy znane większości ludzi. Brązowawe zmiany barwnikowe skóry występują częściej po 40. roku życia - ponieważ u młodszych osób dotykają w bardzo ograniczonym stopniu, nazwa ta utrwaliła się. Podobnie jak piegi czy znamiona, plamy starcze można zaliczyć do kategorii łagodnych plam barwnikowych. Zawsze, gdy osoba spędza długi czas na słońcu, w skórze stymulowane jest tworzenie melaniny. Zadaniem tego pigmentu jest ochrona komórek przed promieniowaniem UV, które jest uznawane za szkodliwe. Im więcej i dłużej skóra jest wystawiona na działanie słońca, tym bardziej naskórek grubieje, co sprzyja magazynowaniu melaniny. Efektem tego jest pigmentacja zwana plamami starczymi. Występują one szczególnie często na tych częściach ciała, które są najbardziej narażone na działanie promieni słonecznych. Należą do nich w szczególności dłonie, przedramiona, dekolt i bardzo często twarz. W młodszych latach życia dotyczy tylko tych osób, u których skóra wykazuje skłonność do łagodnych zaburzeń barwnikowych. Jednocześnie jedna rzecz powinna być jasna: Plamy starcze są absolutnie normalne! Według statystyk, problem ten dotyczy dziewięciu na dziesięciu seniorów. Istnieją czynniki, które oprócz ekspozycji na promieniowanie UV mają korzystny wpływ: specjalne leki predyspozycje genetyczne spożywanie alkoholu i papierosów azotany i azotyny w diecie.