Wynika to głównie z banału, że mężczyźni zawsze mogą. Kiedy kobiety słyszą skargi swoich koleżanek na jego ciągłe seksualne zaloty, a w domu doświadczają tego zupełnie inaczej, myślą, że to z nimi jest coś nie tak. Że nie są wystarczająco atrakcyjne, ich ciało nie jest w porządku lub nie są kochane jako osoba. Ponieważ mężczyźni zazwyczaj nie mówią o swoim problemie, trudno jest obalić te założenia. Ponadto kobiety dotknięte chorobą rzadko szukają wsparcia u przyjaciół czy rodziny. Wstydzą się lub nie chcą narażać męża. Cierpią więc w milczeniu i samotności, izolując się coraz bardziej w swoim poczuciu bezradności i rozpaczy. Męskość wciąż jest nierozerwalnie związana z potencją. Sama myśl o tym, dlaczego nie mają pożądania, przeraża mężczyzn. Mówienie o tym byłoby równoznaczne z koszmarem, z przyznaniem się do ich porażki. Ponieważ nie są szczerzy wobec swoich żon, lekarzy i naukowców, nie ma wiarygodnych statystyk. W rezultacie osoby cierpiące uważają, że są częścią bardzo małej mniejszości. Wycofują się i nie otrzymują pomocy, której rzeczywiście potrzebują. Ich poczucie własnej wartości spada - ale także ich żon. Często jedynym winowajcą jest biologia! Mogą istnieć niezliczone fizyczne powody, dla których mężczyźni tracą zainteresowanie seksem, takie jak choroba - jak niedoczynność lub nadczynność tarczycy - skutki uboczne leków, zaburzenia hormonalne lub niezdrowy styl życia ze zbyt dużą ilością alkoholu lub nikotyny i zbyt małą ilością snu lub ćwiczeń. I oczywiście zaburzenia seksualne takie jak zaburzenia erekcji czy przedwczesny wytrysk również zaliczają się do tej kategorii. Jeśli kobiety podejrzewają problemy biologiczne, powinny zachęcić partnera do szybkiej wizyty u lekarza. Diagnoza może rozluźnić wiele rzeczy.