Dysfunkcje seksualne u kobiet mogą objawiać się różnymi symptomami - w zależności od fazy aktywności seksualnej, w której występują: Zaburzenia pożądania seksualnego (tzw. apetencja) charakteryzują się częstą lub stałą bezczynnością ze strony kobiety: Kobieta ma niewielkie lub żadne fantazje i potrzeby seksualne i czuje się molestowana przez seksualne zaloty partnera. Niektóre kobiety odczuwają też lęk przed porażką, inne wręcz niechęć, obrzydzenie i tak dalej, i odrzucają relację seksualną. Rozwijają się zachowania unikające. W tzw. fazie pobudzenia mogą wystąpić zaburzenia podniecenia seksualnego. Wtedy reakcja genitalna jest zbyt słaba lub nie występuje. Oznacza to, że mimo bodźców seksualnych powstaje tylko niewielka ilość lub nie powstaje wcale płyn pochwowy. Typowymi objawami tej dysfunkcji seksualnej jest ból podczas stosunku seksualnego oraz awersja seksualna ze strony kobiety. Zaburzenia z bólem na tle seksualnym mogą wystąpić również w tzw. fazie plateau. Możliwe objawy to kłucie, pieczenie lub swędzenie w okolicy narządów płciowych. Lekarze rozróżniają dwie dysfunkcje seksualne: Dyspareunia: Pomimo normalnego podniecenia, powtarzający się uporczywy ból narządów płciowych występuje przed, w trakcie lub po stosunku płciowym. Vaginismus (skurcz pochwy): Mięśnie pochwy kurczą się mimowolnie, uniemożliwiając lub czyniąc bolesnym stosunek seksualny. Dysfunkcje seksualne mogą stać się zauważalne również w tzw. fazie orgazmu: takie zaburzenia orgazmu mogą wpływać na sekwencję zdarzeń lub subiektywne doświadczenie orgazmu. Niektóre osoby dotknięte chorobą nigdy lub rzadko osiągają orgazm mimo podniecenia seksualnego. W innych przypadkach dochodzi do fizjologicznego orgazmu, bez odczuwania go jako takiego przez kobiety, z odpowiadającym mu uczuciem przyjemności.