Feromony to pojedyncze cząsteczki zapachu, które wywołują zachowanie - zostały odkryte u owadów w latach 50. XX wieku. Nie udowodniono jednak jeszcze występowania feromonów u ludzi. W internecie rzeczywiście można znaleźć wiele takich obietnic feromonów - na przykład, że będzie się miało więcej romansów lub lepiej przekona się partnerów biznesowych, jeśli spryska się określoną substancją. Uważam za niezwykle mało prawdopodobne, że powinno to działać na podstawie pojedynczej cząsteczki. W królestwie zwierząt, na przykład u ssaków, nie ma na to prawie żadnych przykładów. Informacja o zapachu jest zwykle przekazywana przez kilka cząsteczek, które muszą być obecne w określonym stężeniu. Wszystkie badania nad feromonami, jakie do tej pory przeprowadzono u ludzi, przeczą sobie nawzajem. Czy twarze wydają się bardziej atrakcyjne, gdy ten feromon jest obecny? Czy kobiety w poczekalni chętniej siadają na krzesłach, które wcześniej były pachnące? Zapach może mieć duży wpływ na wybór partnera, ale głównie idzie on w negatywnym kierunku. Innymi słowy, chroni nas przed związaniem się z kimś, kto nam nie odpowiada. Nasze komórki mają indywidualny system obronny - system HLA, czyli system antygenów leukocytów ludzkich. Jest to tak indywidualna sprawa, że praktycznie nie ma dwóch takich samych osób. Bez układu HLA nasz układ odpornościowy nie mógłby bronić się przed chorobami zakaźnymi. Co to ma wspólnego z zapachem? Trudno jest rozpoznać genom osoby z zewnątrz. Ale ludzie mogą to wyczuć. Wyobraź sobie, że wszyscy mielibyśmy ten sam układ HLA. Wszyscy bylibyśmy równie dobrze chronieni przed patogenami. Ale teraz, nagle, pojawia się nowy wirus, przed którym nie ma obrony. Byłby to koniec ludzkości. Ale jeśli układy HLA są bardzo różne, to część z nas przeżyje. Tak więc z punktu widzenia ewolucji ma sens, aby osoby z różnymi układami HLA płodziły potomstwo. Nasze geny powinny mieszać się tak, abyśmy byli uzbrojeni przeciwko infekcjom. Byłoby to niekorzystne dla potomstwa, gdyby pochodziło od genetycznie podobnych rodziców.