Feromony to chemosensoryczne zapachy, które służą do komunikacji między osobnikami pokrewnymi. Komunikacja ta dotyczy głównie gotowości do kopulacji i tego, czy samica jest w danym momencie płodna. Ale feromony strachu są również przekazywane w celu ostrzeżenia innych, że stało się coś strasznego. Feromony są bezwonne i mają jedynie nieświadomy wpływ na zachowanie. Feromony u zwierząt: większość zwierząt komunikuje się za pomocą feromonów i posiada wiele receptorów odbierających te substancje sygnalizacyjne. Myszy mają około 300 receptorów dla tych ukrytych zapachów. To dużo w porównaniu z psem, który ma 130 receptorów i znany jest z dobrego węchu. Do wchłaniania feromonów służy narząd Jacobsona. Ma on kształt rurki i znajduje się obok zatok nosowych. Nie jest to jednak absolutnie konieczne, aby odbierać feromony. Są też zwierzęta, które nie mają narządu Jacobsona i nadal komunikują się za pomocą feromonów. U zwierząt feromony wydzielane są głównie przez mocz i sierść. Feromony u ludzi: Mamy tylko 5 receptorów dla feromonów. Co więcej, nigdy nie udało się wyizolować ludzkiego feromonu. W eksperymencie przeprowadzonym przez profesora Hansa Hatta można było udowodnić, że syntetycznie wyprodukowany zapach Hedion aktywuje receptor ludzkiego feromonu. Istnieje więc ludzki feromon, który jest podobny do hedionu. Organ Jacobsona u ludzi nie pełni już żadnej funkcji. Nie ma w nim komórek zmysłowych, które mogłyby przekazać sygnał feromonowy do mózgu. Receptory dla feromonów u człowieka zlokalizowane są na błonie śluzowej węchu. Przyjmuje się, że feromony u ludzi wydalane są przez pot w pachach, pachwinach i na głowie.