Feromony są wydzielane przez nasze gruczoły potowe i występują w bardzo dużym stężeniu, zwłaszcza w tych częściach ciała, gdzie wydzielanie potu jest szczególnie duże - czyli w pachach lub w okolicach narządów płciowych. Męska substancja posłańcza nazywa się "androstenon" i jest produkowana w okolicy pach, feromony żeńskie nazywają się "kopuliny" i są produkowane w wydzielinie pochwy. Feromony, choć trudno je odbierać świadomie jako zapach, są wchłaniane przez śluzówkę węchową nosa i przekazywane bezpośrednio do układu limbicznego w mózgu. Układ limbiczny odpowiada za kontrolę naszych instynktów, takich jak głód, pragnienie, seksualność czy zmęczenie, ale także za uczucia, intuicję czy kreatywność. W tym kontekście wpływa również na funkcje naszego organizmu, takie jak bicie serca, częstotliwość oddychania czy temperatura ciała. Jeśli więc spotykasz atrakcyjnego mężczyznę i nagle cierpisz na duszności, może to być spowodowane tym, że reagujesz na jego feromony nagłym wzrostem libido. Feromony mogą wywołać u naszego kontrahenta reakcję pozytywną - ale także negatywną! Odbiór feromonów przez tę samą płeć ma często odwrotny skutek: zamiast działać jako atraktor seksualny, feromony w tym przypadku mają wpływ na wyznaczanie terytorium. Jeśli mężczyzna dostrzega feromon androstenonu u innej, reaguje agresywnie lub lekceważąco. Kobiety odbierają również zapach feromonów na innych kobietach jako konkurencję. Nawiasem mówiąc, wyjaśnia to również nieco agresywną skłonność silniejszej płci podczas ćwiczeń: W ich pocie pod pachami jest mnóstwo feromonów!