O dysfunkcji seksualnej mówi się wtedy, gdy własna seksualność nie może być przeżywana w sposób zadowalający, a osoba dotknięta tym problemem cierpi z tego powodu. Dysfunkcje seksualne rzadziej wynikają z przyczyn fizycznych, a częściej z przyczyn psychologicznych. Nierzadko jednak oba czynniki wchodzą w interakcję. Należą do nich na przykład presja na wyniki i rosnąca niepewność w świecie pracy. Dysfunkcje seksualne są powszechne u obu płci, a liczba osób szukających poradnictwa i pomocy terapeutycznej rośnie. Najczęstszym problemem wśród kobiet jest brak zainteresowania seksualnego, następnie trudności z podnieceniem i orgazmem oraz ból podczas stosunku seksualnego. W przypadku mężczyzn najczęstszym problemem jest przedwczesny orgazm, a następnie brak zainteresowania seksualnego i zaburzenia erekcji. Oprócz dysfunkcji seksualnych istnieje również cały szereg chorób przewlekłych, które (mogą) ograniczać przyjemne doznania i korzystanie z seksualności. Jeśli zaburzenia seksualne są (częściowo) spowodowane taką chorobą, podstawowym celem terapeutycznym jest leczenie choroby podstawowej i łagodzenie objawów, np. poprzez terapię bólu. Ponadto można próbować wyeliminować niepożądane działania leków poprzez zmniejszenie dawki lub zmianę leku.