Zmieniona prostata coraz bardziej utrudnia oddawanie moczu, co może mieć poważne konsekwencje. W większości przypadków na początku nasilają się objawy ze strony dolnych dróg moczowych (LUTS), zwłaszcza przy oddawaniu moczu. Zmiany w prostacie, zwłaszcza łagodne powiększenie (BPE lub BPH), mogą stać się "łagodną przeszkodą prostaty" (BPO) dla przepływu moczu. Może to prowadzić do objawów takich jak słaby strumień moczu, częste oddawanie moczu, itp. które są określane jako LUTS (objawy ze strony dolnych dróg moczowych, patrz również terminy dla wszystkich trzech skrótów). Nie są one specyficzne dla BPH, mogą więc występować również w innych chorobach, dlatego do ich wyjaśnienia niezbędne jest badanie. W przypadku BPD zwykle narastają one z czasem, choć wahania o różnej długości, nawet na lepsze, są normalne: Zwężenie (niedrożność) cewki moczowej prowadzi do obstrukcyjnych zaburzeń mikcji (mikcja = oddawanie moczu; patrz także zaburzenia mikcji): Strumień moczu jest osłabiony, nawet do punktu dryblowania. Początek oddawania moczu jest opóźniony, może się on zatrzymywać pomiędzy nimi i ogólnie trwać dłużej. Naciskasz, aby opróżnić pęcherz, a mocz może po tym dryfować. Zauważasz również, że pęcherz nie jest całkowicie pusty (uczucie resztek moczu). Prowadzi to do podrażnieniowych zaburzeń mikcji: Pollakisuria (częste oddawanie moczu z mniejszą jego ilością) i nokturia (oddawanie moczu więcej niż dwa razy w nocy). Lub dysuria (trudne oddawanie moczu), alguria (bolesne oddawanie moczu) i imperatywne oddawanie moczu (nagłe, nieodparte pragnienie). Szczególnie te bodźce są nie tylko dokuczliwe, ale i stresujące, bo człowiek ciągle szuka toalety lub jego sen jest zaburzony. W miarę postępu choroby, parcie na mocz może prowadzić do mimowolnego wycieku moczu (urge incontinence, patrz również nietrzymanie moczu). Ze względu na rosnący opór prostaty, warstwa mięśniowa pęcherza staje się grubsza. Niemniej jednak coraz większa ilość moczu pozostaje w pęcherzu po oddaniu moczu (mocz resztkowy). Ciągłe nadmierne rozciąganie prowadzi w końcu do rozpadu mięśnia pęcherza, od wewnątrz wyłaniają się pasma tkanki łącznej (pęcherz prętowy). Pomiędzy nimi ściana może się wybrzuszać tworząc tzw. uchyłki, które w ogóle nie opróżniają się podczas oddawania moczu. Sprzyja to powstawaniu kamieni w pęcherzu i stanów zapalnych. Ze względu na zmiany w ścianie pęcherza i zwiększone ciśnienie podczas oddawania moczu, mocz może cofać się do nerek, które mogą zostać trwale uszkodzone.