piątek, 11 marca 2022

Wielu mężczyzn cierpi na mniej lub bardziej wyraźne zaburzenia erekcji


Wielu mężczyzn cierpi na mniej lub bardziej wyraźne zaburzenia erekcji, w samych Niemczech nawet 6 milionów. Częstotliwość wzrasta z wiekiem, według badań do ponad 50%. Ale tylko 10-25% z nich szuka leczenia, mimo że nawet dwie trzecie mężczyzn jest nadal aktywnych seksualnie w zaawansowanym wieku. Liczba niezgłoszonych przypadków jest więc duża. Wstyd zapewne powstrzymuje wielu dotkniętych przed pójściem do lekarza (albo strach przed tym, że nie jest się prawdziwym mężczyzną). To często obciąża związek. To z kolei buduje presję psychologiczną, która tylko pogłębia problem. Opisany powyżej proces erekcji pokazuje, że może być on zaburzony organicznie (fizycznie) na wiele sposobów. Jednak psychika (np. lęk przed porażką, stres w pracy, konflikty partnerskie) również odgrywa znaczącą rolę w zaburzeniach erekcji (ED). Może wywołać lub nasilić problemy. Do przyczyn fizycznych należą na przykład: przyjmowanie środków pobudzających (np. alkoholu, nikotyny) lub narkotyków. Choroby układu krążenia, np. choroba wieńcowa, nadciśnienie tętnicze, miażdżyca ("stwardnienie naczyń krwionośnych"). Choroby metaboliczne, np. cukrzyca (diabetes mellitus), zaburzenia lipometaboliczne, choroby tarczycy. Przyjmowanie leków, np. leków obniżających ciśnienie krwi i poziom lipidów we krwi, leków nasercowych, leków przeciwzapalnych, leków psychotropowych, leków uspokajających i silnych leków przeciwbólowych, leków hamujących apetyt, preparatów hormonalnych (w tym antyandrogenów i analogów LH-RH stosowanych w leczeniu raka gruczołu krokowego, patrz terapia hormonalna). Zespół łagodnego rozrostu gruczołu krokowego (łagodne powiększenie gruczołu krokowego, patrz BPH). Choroby mózgu lub rdzenia kręgowego, np. stwardnienie rozsiane, udar mózgu. Uszkodzenie nerwów, np. w wyniku działania toksyn lub, w przypadku raka prostaty, w wyniku radykalnej prostatektomii lub radioterapii. Zmiany poziomu hormonów w wyniku chorób przysadki mózgowej, jąder lub nadnerczy. Malformacje, konsekwencje urazów lub chorób prącia. Podobnie jak w przypadku chorób układu krążenia, głównymi czynnikami ryzyka ED są: Brak ruchu, otyłość, palenie papierosów, hipercholesterolemia (podwyższony poziom tłuszczu we krwi) i zespół metaboliczny (połączone zaburzenie metaboliczne z cukrzycą).