Impulsy nerwowe przekazują pobudzenie z mózgu poprzez podległe ośrodki sterujące rdzenia kręgowego do prącia. Tutaj rozszerzają się naczynia krwionośne i tkanka erekcyjna penisa. Tkanka erekcyjna przypomina gąbkę. Mogą więc wchłonąć dużo płynów w krótkim czasie. Jeśli przepływ krwi nadal się zwiększa, ciśnienie w ciałach jamistych wzrasta. Pokrycie łącznotkankowe, które otacza tkankę erekcyjną, jest zdolne tylko do ograniczonego rozciągania. W efekcie żyły, przez które wypływa krew z ciał jamistych, są ściśnięte między ciałem jamistym a osłonką, co utrudnia wypływ krwi. Oznacza to, że więcej krwi wpływa do penisa niż z niego wypływa. W efekcie penis pęcznieje i prostuje się. Prowadzi to do powstania erekcji. Proces erekcji jest więc współdziałaniem pomiędzy rozszerzaniem i zwężaniem naczyń krwionośnych a tkanką erekcyjną, czyli współdziałaniem pomiędzy napływem i odpływem krwi, które jest kontrolowane przez układ nerwowy. Proces erekcji może być więc zaburzony w kilku punktach. W wielu przypadkach przyjmowanie leków ma również negatywny wpływ na funkcje erekcji, np. leki na nadciśnienie, antydepresanty czy cymetydyna. Czasami istnieją leki, które mają mniej skutków ubocznych. Nie należy jednak przerywać przyjmowania leków na własną rękę - lekarz miał dobry powód, aby je nam przepisać. Poziom hormonów również odgrywa istotną rolę w spełnianiu seksualności. Wielu mężczyzn z cukrzycą produkuje mniej testosteronu, najważniejszego męskiego hormonu płciowego, może to być przyczyną problemów z erekcją. Niedobór testosteronu i związane z nim problemy można zazwyczaj uzupełnić za pomocą terapii hormonalnej, którą należy omówić z lekarzem.