Priapizm jest uważany za nagłe zdarzenie urologiczne, które lekarze muszą natychmiast leczyć. W przeciwnym razie istnieje ryzyko trwałego uszkodzenia tkanki erekcji. Są one jednak niezbędne do uzyskania erekcji. Bez szybkiego leczenia erekcja nie jest już później możliwa i istnieje ryzyko wystąpienia trwałych zaburzeń erekcji. Kolokwialnie stan ten często nazywany jest również impotencją. Istnieją dwa rodzaje priapizmu, które rozwijają się w różny sposób i każdy z nich ma inne przyczyny: Typ niskoprzepływowy ("Niedrig-Fluss-Typ"): Krew nie może już wypłynąć z tkanki erekcyjnej i staje się zatkana. Ten rodzaj priapizmu można zauważyć po tym, że penis jest stwardniały przez co najmniej dwie godziny - i to bez tego, że mężczyzna jest pobudzony seksualnie, a nawet odczuwa przyjemność. Wręcz przeciwnie: typ o niskim przepływie jest bardzo bolesny. Ten wariant trwałej erekcji jest najczęstszy. Typ wysokoprzepływowy ("Hoch-Fluss-Typ"): W tym przypadku krew w sposób niekontrolowany przepływa z tętnic do tkanki erekcyjnej. Penis jest raczej miękki i elastyczny, a mężczyźni nie odczuwają lub prawie nie odczuwają bólu. Typ wysokoprzepływowy jest znacznie rzadszy. Przyczynami priapizmu mogą być bardzo różne choroby, na przykład krwi, naczyń lub nerwów. Ponadto niektóre leki mogą wywołać priapizm, np. leki na zaburzenia erekcji, depresję lub wysokie ciśnienie krwi. Typ wysokoprzepływowy jest często spowodowany urazem narządów płciowych lub krocza. Leczenie trwałej erekcji (typu low-flow) ma na celu jak najszybsze przywrócenie odpływu krwi z tkanki erekcyjnej i spowodowanie, że prącie przestanie być wiotkie. Lekarze odsysają zastałą krew i stosują leki obkurczające naczynia krwionośne. Jeśli żadna z tych metod nie pomaga, konieczny jest dodatkowy zabieg mający na celu ewakuację zatłoczonej krwi z ciał jamistych. W typie wysokoprzepływowym priapizm często ustępuje samoistnie bez leczenia.