Aby zrozumieć podstawy hipertrofii mięśniowej, należy wiedzieć, że istnieją różne rodzaje włókien mięśniowych. Dzieje się tak dlatego, że są one inaczej przystosowane do wzrostu mięśni. Włókna mięśniowe dzielą się ogólnie na dwa typy włókien: Włókna typu I i typu II. Włókna typu I, często nazywane włóknami wolnokurczliwymi, zawierają dużą ilość mioglobiny i są silnie kapilarne - to znaczy, że przebiegają przez nie drobne żyły krwionośne. Dlatego pod mikroskopem elektronowym wydają się czerwone. Stąd pochodzi określenie "czerwony" mięsień. Te włókna mięśniowe są odporne na zmęczenie i dlatego predestynowane do czynności wymagających lokalnej wytrzymałości mięśniowej. Jednak te włókna mięśniowe nie są zbyt szybkie i nie mogą wywierać dużych sił. Włókna typu II, znane również jako włókna szybkoskurczowe, są mniej kapilarne i zawierają mniej mioglobiny. W związku z tym w mikroskopii świetlnej wydają się one białe. Dlatego ten rodzaj włókien określa się również jako "biały" mięsień. Włókna typu II osiągają znacznie wyższe napięcia szczytowe i są szybsze niż włókna typu I. Dzięki temu idealnie nadają się do wymagań związanych z siłą i szybkością działania. Jednak szybko się męczą i dlatego są tylko częściowo zdolne do wykonywania czynności wymagających dużej wytrzymałości mięśniowej. Istnieje również hybryda tych dwóch typów włókien mięśniowych. Jest to również nazywane typem pośrednim. W literaturze spotyka się czasem rozróżnienia na typ IIa (intermediate) i typ IIb (very fast twitch). Udział włókien typu I i typu II jest przede wszystkim uwarunkowany genetycznie. Przeciętnie mięsień człowieka zawiera mniej więcej taką samą ilość włókien typu I i typu II. U niektórych osób, zwłaszcza u biegaczy długodystansowych, często występuje większy udział włókien typu I. Sprinterzy natomiast mają przeważnie włókna typu II. Ponadto, niektóre mięśnie są predysponowane do większego udziału procentowego danego typu włókien. Na przykład mięsień łydki m. soleus zawiera średnio ponad 80% włókien typu I. Natomiast mięsień naramienny m. triceps brachii zawiera średnio około 60% włókien typu II. Zdolność wzrostu włókien typu II jest znacznie większa niż włókien typu I. Osoby, które genetycznie mają większy udział włókien typu II mają więc większy potencjał wzrostu mięśni.