Do zaburzeń seksualnych w cukrzycy mogą prowadzić następujące przyczyny: Poziom cukru we krwi, który jest podwyższony przez dłuższy czas, może uszkodzić nerwy i naczynia krwionośne. Zaburzenia krążenia i uszkodzenia nerwów mogą bezpośrednio prowadzić np. do nieosiągania erekcji, nie nabrzmiewania łechtaczki lub mniejszego odczuwania przez osobę dotkniętą chorobą. Problemy z funkcjonowaniem pęcherza z powodu uszkodzenia nerwów mogą również wpływać na seksualność. Dlatego należy regularnie kontrolować poziom glukozy we krwi i dbać o to, by cukrzyca była dobrze kontrolowana za pomocą leków. Jeśli poziom glukozy we krwi jest podwyższony tylko przez krótki czas, zaburzenia seksualne mogą również zniknąć, gdy poziom wróci do normy. Przyjmowanie leków (np. przeciwcukrzycowych, przeciwnadciśnieniowych) może w pewnych okolicznościach wpływać na seksualność. W takim przypadku zawsze dobrze jest porozmawiać z lekarzem, aby móc ewentualnie przestawić się na alternatywne produkty bez tego efektu ubocznego. Zdecydowanie zaleca się, aby nie przerywać przyjmowania leków na własną rękę. Zaburzenia hormonalne mogą również prowadzić do dysfunkcji seksualnych. Mężczyźni z cukrzycą produkują mniej testosteronu. Brak testosteronu (hipogonadyzm) można skorygować za pomocą terapii hormonalnej. Choroby przewlekłe, takie jak cukrzyca, często prowadzą do stresu psychologicznego u osób nimi dotkniętych, co może mieć również negatywny wpływ na seksualność. Nawet jeśli początkowo mówi się tylko o organicznych przyczynach zaburzeń seksualnych, należy wziąć pod uwagę również komponent psychologiczny. Bo organiczne problemy z seksualnością mogą być nasilone lub podtrzymywane przez lęk przed porażką, co prowadzi do błędnego koła. To błędne koło może zostać przerwane, jeśli osoby dotknięte chorobą poszukają pomocy. Ponieważ przyczyny dysfunkcji seksualnych mogą być wielorakie, przed rozpoczęciem terapii niezbędna jest dokładna diagnostyka.