Gdy istnieje pragnienie aktywności seksualnej, intymny kontakt seksualny jest pożądany przez kobietę, ale nie dochodzi do zmian fizycznych, które normalnie występują podczas podniecenia, takich jak zwiększony przepływ krwi do warg sromowych, nawilżenie pochwy itp. Przyczyny tego zaburzenia są wielorakie, często hormonalne, ale także psychologiczne. Jeśli pragnienie seksualności w zasadzie istnieje, a jedynie nawilżanie pochwy nie przynosi efektów, to pomóc może stosowanie lubrykantów lub kuracja hormonalna. Szczególnie u kobiet zdolność do przeżywania orgazmu jest bardzo podatna na zaburzenia i zależy w wielu aspektach od sytuacji psychologicznej i partnerskiej. Zdolność do przeżywania orgazmu często zależy również od tego, jak dobrze kobieta zna swoje ciało, wie, co ją pobudza. Samozadowolenie może być w tym ważne. Ważne jest również, aby zauważyć, że orgazm nie musi mówić nic o jakości relacji seksualnej; szczęśliwa seksualność jest całkiem możliwa bez punktu kulminacyjnego. Główną cechą zaburzeń orgazmu jest opóźnienie lub brak orgazmu po normalnej fazie pobudzenia seksualnego. Zaburzenia orgazmu nie muszą być zakładane, jeśli kobieta ma trudności z przeżywaniem orgazmu "pochwowego"; niektóre kobiety osiągają szczytowanie znacznie szybciej przy użyciu innych technik (np. manualnej lub oralnej gratyfikacji przez partnera). Dysfunkcja orgazmiczna może istnieć od początku aktywności seksualnej lub może pojawić się w trakcie życia. W pierwszym przypadku przyczyną może być np. dość wrogie seksualnie wychowanie. W przypadku nabytych zaburzeń orgazmu powodem może być obecny związek lub nadchodzące problemy. Choroby fizyczne rzadko są przyczyną.