Po postawieniu diagnozy lekarz może opracować plan leczenia. Pozwoli to określić formę leczenia (psychoterapeutyczną, fizykalną lub łączoną) oraz zadecydować, czy będzie to terapia indywidualna czy par. Jeśli przyczyną braku aktywności seksualnej u mężczyzn są choroby serca, naczyń lub nerwów, cukrzyca, marskość wątroby, niewydolność nerek lub nowotwór, rozwiązaniem może być terapia dostosowana do danego obrazu klinicznego. Może być również konieczna zmiana niektórych leków, np. leków na nadciśnienie, w porozumieniu z lekarzem prowadzącym. Jeśli za uporczywe erotyczne otępienie odpowiada poważny niedobór testosteronu, w przywróceniu funkcji seksualnych może pomóc testosteronowa terapia zastępcza (TRT). Do tego jednak lekarz musi wykluczyć inne przyczyny. W Niemczech testosteron jest dostarczany do organizmu poprzez kapsułki, żele, które są nakładane na skórę lub zastrzyki. Plastry, implanty i tabletki umieszczane pod językiem nie przyjęły się. Do leczenia preferowane są preparaty z naturalnym testosteronem. W porozumieniu z lekarzem prowadzącym, podawanie witaminy D może również uregulować hormony w organizmie i ponownie zwiększyć popęd płciowy. Jeśli z czasem produkcja hormonów płciowych spada i w efekcie zmniejsza się pożądanie, mężczyźni mogą w pewnym stopniu przeciwdziałać temu rozwojowi, prowadząc prozdrowotny tryb życia, uprawiając sport i stosując zbilansowaną dietę. Poziom hormonów może być również zwiększony poprzez utrzymanie masy ciała w zdrowym zakresie.