Najnowsze badanie opublikowane w JAMA Network Open analizuje wpływ suplementacji witaminy D3 w pierwszych dwóch latach życia na objawy psychiatryczne. Oprócz znaczącej roli w zdrowiu układu kostnego, witamina D odgrywa również istotną rolę w rozwoju układu nerwowego. Badania eksperymentalne łączą niedobór witaminy D z nieprawidłowym rozwojem mózgu. Kilka badań obserwacyjnych sugeruje, że niższy poziom witaminy D w dzieciństwie jest związany z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi i zaburzeniami ze spektrum autyzmu. Co więcej, niższy poziom witaminy D został powiązany ze zwiększonymi objawami depresji, a także problemami z internalizacją i eksternalizacją w późniejszym dzieciństwie. Wcześniej autorzy obecnego badania przeprowadzili randomizowane badanie kliniczne i nie stwierdzili żadnych korzyści związanych z wyższą suplementacją witaminą D3 u dzieci w wieku dwóch lat lub młodszych w zakresie rozwojowych kamieni milowych, kompetencji, a także problemów z eksternalizacją, internalizacją lub dysregulacją w porównaniu ze standardową suplementacją. W niniejszym badaniu naukowcy przeanalizowali wpływ suplementacji witaminą D3 w pierwszych dwóch latach życia na objawy psychiatryczne w wieku od sześciu do ośmiu lat. Było to badanie kontynuacyjne wspomnianego wcześniej badania, do którego początkowo zakwalifikowano 495 niemowląt płci męskiej i 492 niemowlęta płci żeńskiej pochodzenia północnoeuropejskiego w okresie od stycznia 2019 roku do czerwca 2014 roku. Każde dziecko zostało losowo przydzielone do grupy otrzymującej 400 IU lub 1200 IU witaminy D3 od dwóch tygodni do dwóch lat. Dzieci otrzymywały pięć kropli suplementu dziennie. Kwestionariusze wykorzystano do uzyskania danych demograficznych, dotyczących stylu życia i zdrowia rodziców. Uzyskano dostęp do dokumentacji szpitalnej w celu uzyskania danych demograficznych dotyczących ciąży, porodu i dziecka. Surowica matki została pobrana podczas rutynowych wizyt kontrolnych między szóstym a 27 tygodniem ciąży. Próbki surowicy dziecka uzyskano w wieku jednego i dwóch lat, przy czym wszystkie próbki surowicy analizowano pod kątem poziomu 25-hydroksywitaminy D (25(OH)D). Ponad 55% rodzin wzięło udział w badaniu uzupełniającym, które rozpoczęło się w listopadzie 2019 roku. Rodziny wypełniły kwestionariusze dotyczące wyników poznawczych i psychologicznych. Objawy psychiatryczne oceniano za pomocą kwestionariusza listy kontrolnej zachowania dziecka (CBCL). Obliczono złożone wyniki zgłaszanych przez rodziców problemów całkowitych, internalizacyjnych i eksternalizacyjnych. Analizy regresji logistycznej i liniowej zbadały różnice grupowe w zakresie problemów psychiatrycznych. W analizach uzupełniających oceniano związki między jedno- lub dwuletnimi poziomami 25(OH)D a wynikami psychiatrycznymi. Dzieci były stratyfikowane według matczynych poziomów 25(OH)D w celu przetestowania interakcji między prenatalnymi poziomami witaminy D a suplementacją. W badaniu wzięło udział 346 dzieci w średnim wieku 7,1 roku, w tym 177 dzieci z grupy otrzymującej 1200 j.m. witaminy D. Zaobserwowano znacząco wyższe poziomy 25(OH)D w grupie 1200 j.m. po roku i dwóch latach niż w grupie 400 j.m. Dwadzieścioro dzieci w grupie 400 IU i dziesięcioro w grupie 1200 IU miało klinicznie istotne problemy internalizacyjne. Problemy eksternalizacyjne odnotowano u 16 dzieci w każdej grupie interwencyjnej. Dziewięcioro i ośmioro dzieci w grupach 400 j.m. i 1200 j.m. miało problemy ogółem. Analizy wrażliwości ograniczone do 318 dzieci z wynikami Center for Epidemiologic Studies Depression Scale (CES-D) odtworzyły podobne wyniki. Nie stwierdzono wpływu suplementacji na problemy ogólne i eksternalizacyjne. Wyższe stężenia 25(OH)D w wieku jednego lub dwóch lat skutkowały zmniejszonym ryzykiem problemów internalizacyjnych i niższymi wynikami problemów internalizacyjnych w modelu surowym. Po uwzględnieniu płci, objawów depresji u matki, statusu samotnego rodzica i pory roku, wpływ dwuletniego stężenia 25(OH)D pozostał niezmieniony. Jednakże wpływ jednorocznego poziomu 25(OH)D na wyniki w zakresie problemów internalizacyjnych był osłabiony. Nie zaobserwowano wpływu rocznego lub dwuletniego poziomu 25(OH)D na całkowite i zewnętrzne problemy. Dziewięćdziesiąt sześć matek miało mniej niż 30 ng/ml 25(OH)D. Poziom 25(OH)D u matki nie wpływał na problemy psychiatryczne u dzieci. Ryzyko wystąpienia problemów internalizacyjnych było niższe wśród dzieci w grupie leczonej 1200 IU z matczynym stężeniem 25(OH)D poniżej 30 ng/ml niż w grupie leczonej 400 IU z matczynym stężeniem 25(OH)D poniżej 30 ng/ml. W badaniu zaobserwowano 5,6% i 11,8% częstość występowania problemów internalizacyjnych u dzieci, które otrzymywały odpowiednio wyższą i standardową suplementację witaminą D. Nie zaobserwowano różnic w zakresie problemów ogólnych i zewnętrznych. Wyniki w zakresie problemów internalizacyjnych były znacząco wyższe u dzieci ze standardową suplementacją i poziomem 25(OH)D u matki poniżej 30 ng/ml niż u dzieci z wyższą suplementacją, niezależnie od stężenia 25(OH)D u matki. Podsumowując, wyniki badania wskazują, że ryzyko wystąpienia problemów internalizacyjnych między szóstym a ósmym rokiem życia było zmniejszone wraz z wyższą suplementacją witaminą D.