W niedawnym badaniu opublikowanym w Open Forum Infectious Diseases, naukowcy ocenili oporność uropatogennych Escherichia coli (UPEC) w czasie u dorosłych, którzy otrzymali nieskomplikowane infekcje dróg moczowych (uUTI) w ramach opieki ambulatoryjnej. Escherichia coli jest odpowiedzialna za 80% ZUM. Leczenie ZUM stało się w ostatnich latach bardziej skomplikowane ze względu na pojawienie się wielolekoopornych szczepów UPEC. W latach 2000-2010 odnotowano znaczny wzrost oporności UPEC na cyprofloksacynę i trimetoprim-sulfametoksazol (TMP-SMX), zgodnie z danymi ambulatoryjnymi z amerykańskiej sieci nadzoru. Szczepy o rozszerzonym spektrum beta-laktamazy (ESBL) z opornością na wiele leków stanowią wyzwanie dla leczenia ze względu na ograniczone dostępne opcje, ponieważ prawdopodobnie są nosicielami innych genów oporności. Najnowsze dane dotyczące oporności wielolekowej UPEC są ograniczone, pomimo niedawnego wzrostu oporności wielolekowej i zmieniających się trendów oporności UPEC w ciągu ostatnich dwóch dekad. Przeprowadzono retrospektywne badanie kohortowe w celu oceny wzorców oporności na antybiotyki u E. coli i porównania trendów oporności w warunkach opieki wirtualnej i osobistej. Badanie przeprowadzono w latach 2016-2021 w Kaiser Permanente Southern California (KPSC), które obejmuje 15 centrów medycznych wraz z 236 gabinetami medycznymi zlokalizowanymi w południowej Kalifornii. System elektronicznej dokumentacji medycznej (EHR) KPSC kompleksowo rejestruje informacje zdrowotne członków, obejmujące ich dane demograficzne, diagnozy, badania laboratoryjne i leki ze wszystkich placówek opieki. Badaniem objęto osoby w wieku 18 lat lub starsze z ambulatoryjnym zakażeniem układu moczowo-płciowego, które były nieprzerwanie członkami KPSC przez co najmniej rok przed udokumentowaniem pierwszego zakażenia układu moczowo-płciowego w okresie od 1 stycznia 2016 r. do 31 grudnia 2021 r. Identyfikacja ZUM wymagała zastosowania określonych kryteriów, w tym obecności kodu diagnozy ZUM, któremu towarzyszyła recepta na antybiotyk wydana w ciągu co najmniej trzech dni od daty kodu, dodatniej próbki moczu z receptą na antybiotyk wydaną w ciągu trzech dni od daty posiewu lub dodatniego posiewu moczu z kodem diagnozy wydanym w ciągu około siedmiu dni od daty posiewu. Przypadki ZUM zostały podzielone na dwie kategorie: uUTI i powikłane (cUTI). Dla wykrytych izolatów E. coli zespół uzyskał informacje o wrażliwości z EHR na karbapenemy, aminoglikozydy, fluorochinolony, cefalosporyny, nitrofurantoinę, fosfomycynę, TMP-SMX, penicyliny i inne antybiotyki związane z ZUM. Łącznie 777 817 dorosłych, którzy byli członkami KPSC przez co najmniej rok przed datą indeksu, doświadczyło co najmniej jednego zdarzenia ZUM. Kohorta składała się z 475 013 osób. Po uwzględnieniu wykluczeń, 233 974 zidentyfikowano jako ambulatoryjne ZUM. Każda osoba doświadczyła średnio 1,3 przypadków ZUM. Grupa składała się w 92% z kobiet i 46% Latynosów, a średnia wieku wynosiła 52 lata. Spośród 88 679 osób, które nie były oporne na żaden z testowanych antybiotyków, 14 467 zgłosiło cukrzycę, a 7 688 zgłosiło wskaźnik współchorobowości Charlsona wynoszący cztery lub więcej, podczas gdy 14 156 urodziło się poza Stanami Zjednoczonymi, a 36 860 zgłosiło, że jest Latynosem. Ponadto 12 535 miało 20 lub więcej wizyt ambulatoryjnych, a 247 miało cztery lub więcej wizyt szpitalnych w roku poprzedzającym datę indeksu. Nie odnotowano żadnych różnic w zależności od środowiska opieki. UPEC występował najczęściej u osób w wieku od 60 do 69 lat, które dostarczyły posiew moczu, a następnie u osób w wieku 50-59 lat i 18-29 lat. Ponadto najrzadziej występowała u osób w wieku 80 lat lub starszych. Oporność na UPEC zmniejszała się z czasem i była porównywalna zarówno w warunkach opieki wirtualnej, jak i osobistej. Najbardziej rozpowszechnionymi rodzajami oporności specyficznej dla klasy była oporność na TMP-SMX lub penicyliny. Okres badania wiązał się ze spadkiem oporności na penicyliny, cefalosporyny i TMP-SMX we wszystkich placówkach opieki. Odsetek wielolekoopornych izolatów UPEC spadł z 13% do 12% w latach 2016-2021. Zaobserwowano to w warunkach wirtualnych i osobistych wśród uczestniczek. Nie odnotowano jednak znaczącej zmiany w liczbie wielolekoopornych izolatów UPEC wśród uczestników płci męskiej. Najczęstszą opornością na antybiotyki zidentyfikowaną wśród wielolekoopornych próbek UPEC były ogólnie penicyliny, a także współoporność na TMP-SMX i penicyliny. Częstość występowania oporności wielolekowej, która obejmuje oporność na penicyliny i TMP-SMX, wraz z co najmniej jedną inną klasą antybiotyków, była również powszechna. Prawie 12% wszystkich zaobserwowanych wzorców oporności wynikało z oporności wielolekowej, w tym na penicyliny. Około 19% izolatów UPEC było opornych na jedną klasę antybiotyków, podczas gdy 17% wykazywało współoporność na dwie klasy antybiotyków. Dodatkowo 8% izolatów było opornych na trzy, a 4% na cztery klasy antybiotyków. Połowa badanych antybiotyków nie wykazywała oporności, podczas gdy tylko 1% izolatów wykazywał oporność na pięć lub więcej klas antybiotyków. Zaobserwowano spójne wzorce w różnych warunkach opieki.