W niedawnym badaniu opublikowanym w czasopiśmie Nature Communications zbadano powiązania między długotrwałym narażeniem na zanieczyszczenie powietrza a ciężką chorobą koronawirusową 2019 (COVID-19). Zanieczyszczenie powietrza przyczynia się do globalnego obciążenia chorobami. Istnieją ograniczone dowody na wpływ długotrwałego narażenia na zanieczyszczenie powietrza na częstość występowania i nasilenie ostrych infekcji dróg oddechowych. COVID-19 jest wywoływany przez koronawirusa zespołu ostrej niewydolności oddechowej 2 (SARS-CoV-2), objawiającego się głównie jako ostra choroba układu oddechowego. Ustalono, że zanieczyszczenia powietrza mogą osłabiać odporność płuc na infekcje. Badania ekologiczne z wczesnej pandemii COVID-19 wykazały związek między zanieczyszczeniem powietrza a wyższym ryzykiem hospitalizacji i śmiertelności z powodu COVID-19. Nadal jednak wymagane są badania na poziomie indywidualnym, aby przezwyciężyć ograniczenia metodologiczne tych badań ekologicznych. W kilku badaniach na poziomie indywidualnym odnotowano związek między narażeniem na zanieczyszczenie powietrza a hospitalizacją związaną z COVID-19, zwłaszcza w przypadku pyłu zawieszonego o średnicy poniżej 2,5 μm (PM2,5); szacunki dotyczące dwutlenku azotu (NO2) są mniej spójne w literaturze. Istnieje jednak wiele luk w wiedzy ze względu na niejednorodność szacunków dotyczących ciężkości lub śmiertelności COVID-19. W niniejszym badaniu zbadano związki między narażeniem na zanieczyszczenie powietrza a nasileniem COVID-19 i śmiertelnością w 2020 r. w Katalonii w Hiszpanii. W ramach innego projektu stworzono populacyjną kohortę dorosłych Katalończyków. Uczestnicy zostali zidentyfikowani na podstawie rejestru osób ubezpieczonych przy użyciu unikalnych identyfikatorów. Bazy danych podstawowej opieki zdrowotnej, pilnej opieki i ostrych wypisów szpitalnych zostały połączone za pomocą identyfikatorów. Dane dotyczące wyników testów SARS-CoV-2 uzyskano z systemu nadzoru. Głównym wynikiem była hospitalizacja związana z COVID-19. Drugorzędowe wyniki obejmowały długość pobytu w szpitalu (LOS), przyjęcie na oddział intensywnej terapii (OIOM) i zgon. W głównej analizie uwzględniono diagnozy COVID-19 od marca do grudnia 2020 r., które nie obejmowały diagnoz z domów opieki. Naukowcy ocenili narażenie na poziomy PM2,5, ozonu i NO2 w otoczeniu. Wykorzystali modele proporcjonalnych zagrożeń Coxa, aby zidentyfikować związki między średnim zanieczyszczeniem powietrza w 2019 r. a przyjęciem do szpitala lub na OIOM związanym z COVID-19 i zgonem w oddzielnych modelach z jednym i dwoma zanieczyszczeniami. Modele ujemnej regresji dwumianowej wykorzystano do zbadania związku między średnim rocznym zanieczyszczeniem powietrza a LOS. Główny model analityczny został skorygowany o płeć, wiek, status palenia, indywidualny dochód, region zdrowia, miejskość, odsetek osób niebędących obywatelami Hiszpanii, tygodniowy średni odsetek pozytywnych testów, wskaźnik społeczno-ekonomiczny małego obszaru oraz odległość do najbliższego ośrodka podstawowej opieki zdrowotnej. Dodatkowo przeprowadzono sześć analiz wrażliwości. Naukowcy uwzględnili ponad 4,66 miliona osób, głównie kobiet, w średnim wieku 53,6 lat. W 2020 r. zdiagnozowano 340 608 przypadków COVID-19. Większość przypadków (73%) zdiagnozowano w ośrodkach podstawowej opieki zdrowotnej. Hospitalizacji wymagało 14% przypadków COVID-19, a 1,4% zostało przyjętych na oddziały intensywnej terapii. Ogółem zgon związany z COVID-19 wystąpił w 3% przypadków. Prawie 37% zgonów z powodu COVID-19 miało miejsce wśród pacjentów niehospitalizowanych. Mediana czasu pobytu w szpitalu wynosiła siedem dni. Średnie roczne szacunki zanieczyszczenia powietrza wyniosły 13,9 μg/m3 dla PM2,5, 91,6 μg/m3 dla ozonu i 26,2 μg/m3 dla NO2. Wyższe średnie roczne narażenie na PM2,5 lub NO2 wiązało się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia COVID-19 w modelach pojedynczego zanieczyszczenia. Ekspozycja na PM2,5 lub NO2 była pozytywnie powiązana z przyjęciem do szpitala lub na OIOM, LOS i zgonem. W modelach dwuzanieczyszczeniowych narażenie na PM2,5 było dodatnio związane z hospitalizacją i LOS w szpitalu po skorygowaniu o NO2. Podobnie, NO2 zachował pozytywny związek z hospitalizacją lub przyjęciem na OIOM po dostosowaniu do PM2.5. W modelach z jednym zanieczyszczeniem występował ujemny związek z wynikami COVID-19 dla narażenia na ozon, ale był on dodatni lub zerowy po dostosowaniu do NO2. W modelu z dwoma zanieczyszczeniami narażenie na ozon było dodatnio związane z LOS. Analizy wrażliwości odtworzyły podobne wyniki, z wyjątkiem sytuacji, gdy uwzględniono diagnozy COVID-19 z domów opieki. W podzbiorze z potwierdzonymi laboratoryjnie diagnozami COVID-19 związki były podobne w przypadku przyjęcia do szpitala lub na OIOM, jak w analizie głównej, choć w mniejszym stopniu. Zespół zidentyfikował pozytywne powiązania ekspozycji na czarny węgiel (BC) z przyjęciem do szpitala lub na OIOM związanym z COVID-19, LOS i zgonem.