poniedziałek, 8 maja 2023

Czy szczepienie przypominające COVID-19 we wczesnej ciąży wiąże się ze zwiększonym ryzykiem samoistnego poronienia?

Niedawne badanie opublikowane w JAMA Network Open określiło związek między szczepieniem przypominającym przeciwko chorobie koronawirusowej 2019 (COVID-19) we wczesnej ciąży a poronieniem samoistnym. COVID-19 u zdrowych młodych dorosłych jest często łagodny lub bezobjawowy; jednak ciężkie zakażenia koronawirusem zespołu ostrej niewydolności oddechowej 2 (SARS-CoV-2) w czasie ciąży są związane ze zwiększoną zachorowalnością i gorszymi wynikami ciąży. Szczepienia mogą podobno obniżyć ryzyko ciężkiego przebiegu COVID-19 w czasie ciąży i zapewnić ochronę immunologiczną przed powikłaniami u noworodków. Jednak przestrzeganie wytycznych dotyczących szczepień przypominających przeciwko SARS-CoV-2 wśród kobiet w ciąży jest niższe niż oczekiwano. Bariery dla szczepień przypominających obejmują niepewność co do skuteczności, bezpieczeństwa i trwałości dawek przypominających szczepionki przeciwko COVID-19, zwłaszcza u kobiet w ciąży. Co więcej, wzrost odporności po szczepieniu przypominającym w porównaniu z poziomem przed szczepieniem wśród kobiet w ciąży nie jest dobrze scharakteryzowany. W niniejszym obserwacyjnym, populacyjnym badaniu kontrolnym SARS-CoV-2 naukowcy zbadali, czy dawki przypominające szczepionki przeciwko COVID-19 podawane przed 20. tygodniem ciąży mogą zwiększać ryzyko poronienia. Badanie, przeprowadzone w okresie od 1 listopada 2021 r. do 12 czerwca 2022 r., objęło kobiety w wieku od 16 do 49 lat, które były w ciąży od sześciu do 19 tygodni i były zarejestrowane w systemach opieki zdrowotnej Vaccine Safety Datalink (VSD). Zespół oceniał kobiety z poronieniami (przypadki) i te z trwającymi ciążami (kontrole) w kolejnych okresach obserwacji w oparciu o daty kalendarzowe i daty zakończenia ciąży. Podstawową ekspozycją w badaniu było podanie trzeciej dawki (dawki przypominającej) szczepionki przeciwko SARS-CoV-2 zawierającej informacyjny kwas rybonukleinowy (mRNA) (mRNA-1273 firmy Moderna lub BNT162b2 firmy Pfizer-BioNTech) w ciągu czterech tygodni przed poronieniem lub datą indeksu (środkowy punkt okresu obserwacji wśród osób kontrolnych). Drugorzędne ekspozycje w badaniu obejmowały szczepienia przypominające mRNA w ciągu 42 dni od ekspozycji i podanie jakiejkolwiek dawki przypominającej szczepionki SARS-CoV-2 w ciągu 28 dni i 42 dni od ekspozycji. Zespół zidentyfikował przypadki i kontrole, stosując zatwierdzone algorytmy do elektronicznej dokumentacji medycznej pacjentów. Skorygowane wartości ilorazu szans (AOR) uzyskano przy użyciu uogólnionych równań szacunkowych (GEE), dostosowując je do zmiennych towarzyszących, takich jak wiek matki, wiek ciążowy, wizyty w placówkach opieki zdrowotnej w czasie ciąży, miejsce, pochodzenie etniczne i rasa. Nadzór prowadzono od listopada 2021 r. do połowy czerwca 2022 r., a ostateczną ekstrakcję danych przeprowadzono 3 sierpnia 2022 r. Do analizy pierwotnej, oceniającej 28,0-dniowe okno ekspozycji na szczepionkę, uwzględniono osiem okresów obserwacji po 28 dni każdy. Podobnie w przypadku analiz wtórnych, oceniających 42-dniową ekspozycję i obejmujących szczepionkę Ad26.COV.2.S firmy Janssen, uwzględniono pięć okresów nadzoru po 42 dni każdy. Systemy VSD obejmowały Kaiser Permanente (KP) z Kolorado, Waszyngtonu, północno-zachodniej, północnej Kalifornii i południowej Kalifornii; Marshfield Clinic; Health Partners; i Denver Health. Kobiety w ciąży zostały zidentyfikowane przy użyciu aktualnej terminologii proceduralnej (CPT) i kodów Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób, dziesiąta rewizja, modyfikacja kliniczna (ICD-10-CM) oraz cotygodniowo aktualizowanych danych klinicznych. Zespół wykluczył z analizy ciążowe choroby trofoblastyczne, ciąże zakończone aborcją terapeutyczną, ciąże pozamaciczne, ciąże powstałe w wyniku wspomaganego rozrodu oraz ciąże o nieznanym wieku ciążowym. Łącznie zidentyfikowano 112 718,0 unikalnych ciąż, a średni wiek uczestniczek wynosił 31 lat. Ciężarne kobiety były Azjatkami (15%), czarnoskórymi (7,50%), Latynoskami (36%), białymi (31%) lub należały do innych grup etnicznych (11%). W ośmiu 4,0-tygodniowych okresach nadzoru, spośród 270 853 osób kontrolnych, 4,0% (n=11 095) otrzymało dawkę przypominającą w 4,0-tygodniowym okresie okna; spośród 14 226 osób z przypadkami, 4,0% (n=553) otrzymało dawkę przypominającą w ciągu czterech tygodni od poronienia. Wśród unikalnych ciąż 13% (n=14 226) zakończyło się poronieniem. Otrzymanie szczepienia uzupełniającego nie było związane z poronieniem w okresie 4,0 tygodni (AOR 0,9). Analizy wtórne, obejmujące 42 dni ekspozycji (AOR 1,0) i jakiekolwiek szczepienie przypominające szczepionką SARS-CoV-2 w okresie 4,0 tygodni (AOR 0,9) lub 42 dni (AOR 1,0), przyniosły podobne wyniki. Wyniki wskazują, że szanse na otrzymanie dawki przypominającej szczepionki mRNA SARS-CoV-2 w ciągu 28 dni lub 42 dni ekspozycji przed poronieniem nie były podwyższone w porównaniu z trwającymi ciążami, niezależnie od producenta szczepionki przypominającej. Wyniki AOR na poziomie 0,9 dla związku między szczepieniem przypominającym a poronieniem były zgodne z wynikami badań przeprowadzonych wcześniej przez autorów po pierwszej i drugiej dawce szczepionki mRNA (AOR 1,0).