Często terminy zaburzenia erekcji, bezpłodność i impotencja są stosowane bezkrytycznie, choć w sensie medycznym są one różne. Impotencja to ogólne określenie niezdolności do reprodukcji lub, w bardzo szerokim ujęciu, niezdolności do satysfakcjonującego współżycia. Sterylność ogólnie odnosi się do niezdolności mężczyzny do prokreacji. Zaburzenia erekcji odnoszą się do niezdolności do uzyskania lub utrzymania wystarczającej erekcji. Mężczyzna, mimo że jego płodność nie jest zaburzona, może nadal nie być w stanie uzyskać erekcji. I odwrotnie, mężczyzna z niezaburzoną erekcją może być nadal niepłodny. Zdarza się również, że oba zjawiska występują w tym samym czasie. Z definicji zaburzenia erekcji w sensie medycznym oznaczają niemożność wykonania aktu seksualnego. Sztywność penisa, która nazywana jest sztywnością, może nie być wystarczająca do wykonania aktu seksualnego lub może nie trwać wystarczająco długo. Jedno i drugie jest możliwe. W tym przypadku decydujące znaczenie ma wykonanie stosunku seksualnego. Definicja ta nie ma wpływu na płodność. O zaburzeniach erekcji mówi się, gdy dana osoba nie jest w stanie osiągnąć wystarczającej erekcji w trzech czwartych wszystkich prób w okresie dłuższym niż trzy miesiące. Niezdolność penisa do uzyskania erekcji, lub niewystarczający czas trwania erekcji, nazywa się zaburzeniami erekcji. Przedłużające się zaburzenia erekcji, które uniemożliwiają odbycie stosunku seksualnego, są chorobą. Może wystąpić bez uchwytnej przyczyny ("tak po prostu") lub w wyniku innego zaburzenia zdrowotnego, np. choroby cukrowej lub nadciśnienia. Chociaż zaburzenia erekcji są częstsze z wiekiem (dotyczą około 1 do 2% 40-latków i około 15 do 20% 65-latków), mogą być leczone przez lekarza. Leczenie powinno być poszukiwane, zwłaszcza jeśli zaburzenia erekcji już ma negatywne konsekwencje dla osoby dotkniętej i/lub ich partnerstwa. U mężczyzn pobudzeniu seksualnemu towarzyszy wzrost wielkości penisa ("tumescencja"), który następnie narasta aż do pełnej erekcji z pełną twardością ("sztywność") tego narządu. Proces erekcji jest, jeśli przyjrzeć mu się bliżej, całkowicie niezależny od pożądania seksualnego ("libido"), zdolności do orgazmu czy wytrysku ("ejakulacja"). To rozróżnienie różnych form i funkcji seksualności na ich najważniejsze składniki ma ogromne znaczenie dla zrozumienia zaburzeń, które najczęściej (zwłaszcza na początku) dotyczą tylko częściowych obszarów. Zaburzenia erekcji mogą być spowodowane przez wiele różnych czynników. Upośledzenie psychiki, układu nerwowego lub krwionośnego albo zaburzenia hormonalne mogą prowadzić do zaburzonej erekcji. Często jednak przyczyną zaburzeń erekcji jest bezpośrednie uszkodzenie samej tkanki erekcyjnej. Jak wykazały badania, u wielu osób dotkniętych chorobą występuje kilka z tych przyczyn.