Jeśli stosowanie leków dostępnych w formie tabletek nie doprowadziło do wystarczającej poprawy w zakresie zaburzeń erekcji, można spróbować zastosować substancje aktywne, które są wstrzykiwane bezpośrednio do tkanki erekcyjnej. W tym przypadku pierwsza aplikacja jest zwykle przeprowadzana przez urologa, aby ocenić wstępny sukces terapii i, jeśli to konieczne, móc zmierzyć sonograficznie przepływ krwi do ciał jamistych penisa. Jeśli uda się tutaj ustalić sukces terapeutyczny, to aplikacja może być przeprowadzona przez samego pacjenta. Wymaga to samodzielnej iniekcji na około 10-20 minut przed stosunkiem seksualnym. Firmy farmaceutyczne oferują ampułko-strzykawki, które można indywidualnie dozować. Stosowane tu igły są bardzo cienkie i porównywalne do tych z pena insulinowego dla diabetyków. Wniosek nie jest więc dotkliwy. Alternatywnie, zastosowana tu substancja czynna może być również wprowadzona do cewki moczowej za pośrednictwem tabletki topiącej. O tym, która metoda zostanie wybrana, powinien zdecydować lekarz wraz z pacjentem w indywidualnej rozmowie. Jako alternatywę dla stosowania leków można spróbować użyć pompy próżniowej w leczeniu zaburzeń erekcji. W tym przypadku nad penisem umieszcza się cylinder, w którym wytwarza się podciśnienie. Powoduje to rozszerzenie tkanki erekcyjnej i napływ krwi do penisa. Zaraz po wystąpieniu erekcji, nad podstawą penisa umieszcza się gumowy pierścień, który zapobiega wypływaniu krwi. Jeśli wymienione do tej pory sposoby leczenia nie przyniosły rezultatu, ostatnią opcją jest wszczepienie protezy ciał jamistych. W tym przypadku tkanka erekcyjna jest zastępowana przez protezy półstałe (semiregid) lub hydrauliczne. W przypadku protez hydraulicznych możliwe jest aktywowanie i dezaktywowanie protezy ciał jamistych poprzez mechanizm zaworowy i tym samym kontrolowanie erekcji. Ponieważ w wyniku operacji uszkodzeniu ulega gąbczasta struktura tkanki erekcyjnej, nie jest możliwe po takiej operacji przejście z powrotem na inne opcje terapeutyczne (tabletki, SKAT). Odpowiednie operacje wykonywane są w specjalistycznych ośrodkach. Diagnostyka i planowanie leczenia powinny być prowadzone indywidualnie dla każdego pacjenta. Skontaktuj się z urologiem prowadzącym prywatną praktykę. On lub ona doradzi Ci odpowiednio i opracuje z Tobą koncepcję terapii. W razie dodatkowych pytań prosimy o kontakt z zaufanym urologiem.