W wieku około 20 lat młodzi mężczyźni są u szczytu swojej sprawności seksualnej. Przez kolejne dwie dekady ich siła działania stopniowo maleje. W okolicach 40. urodzin wielu mężczyzn po raz pierwszy czuje, że ich możliwości erekcyjne uległy zmianie. Penis nie jest już całkiem sztywny jak kiedyś, potrzebują intensywniejszej stymulacji seksualnej, wytrysk może powtarzać się rzadziej. Takie zmiany nie mają żadnego znaczenia klinicznego. Możliwe przyczyny to czynniki hormonalne, wysiłek fizyczny, stres, ewentualnie także problemy partnerskie i naturalny proces starzenia się. Prawie każdy mężczyzna doświadczył chwilowych problemów z erekcją, ale te epizody zazwyczaj szybko się kończą. Niemieckie Towarzystwo Urologiczne uznaje zaburzenia erekcji za istotne klinicznie tylko wtedy, gdy co najmniej 70 procent wszystkich planowanych kontaktów seksualnych w okresie sześciu miesięcy nie dochodzi do skutku z powodu braku lub zbyt słabej erekcji. Od 2010 roku zaburzenia erekcji są diagnozowane i leczone na podstawie odpowiednich wytycznych Europejskiego Towarzystwa Urologicznego, ale ich definicja nie uległa zmianie. W medycynie stan ten określany jest również jako zaburzenia erekcji; w potocznym języku używa się określenia "impotencja". Do psychologicznych czynników wyzwalających problemy z erekcją należą stres i problemy partnerskie. Ponadto wielu mężczyzn zbliżających się do połowy życia znajduje się w mniej lub bardziej wyraźnej fazie zmian. Depresja lub zaburzenia lękowe mogą również powodować zaburzenia erekcji. Fizyczne i psychiczne przyczyny zaburzeń erekcji nie mogą być zwykle wyraźnie oddzielone. Niezależnie od ich bezpośrednich przyczyn, zaburzenia erekcji zawsze wiążą się z pewnymi procesami neurobiologicznymi, które zostały wyprowadzone z równowagi. Krążenie krwi, muskulatura prącia, układ nerwowy oraz różne enzymy i posłańcy neuronów na poziomie komórkowym - wszystko to odgrywa rolę w osiągnięciu erekcji. Jeśli komórkowa kontrola erekcji nie działa już sprawnie, tkanka erekcyjna prącia nie jest już dostatecznie zaopatrywana w krew, nawet podczas podniecenia seksualnego, lub krew po zbyt krótkim czasie spływa z powrotem do żył. Erekcja o wystarczającej sile i czasie trwania, aby zakończyć akt seksualny, może wtedy nie być już w stanie się uformować.