Aktywność seksualna jest zwykle mniej obciążająca niż umiarkowany lub ciężki wysiłek fizyczny i dlatego jest zwykle bezpieczna dla mężczyzn z chorobami serca. Ryzyko zawału serca jest większe podczas aktywności seksualnej niż w spoczynku, ale nadal jest bardzo niskie. Niemniej jednak aktywni seksualnie mężczyźni z chorobami układu krążenia (takimi jak dławica piersiowa, wysokie ciśnienie krwi, niewydolność serca, zaburzenia rytmu serca i zablokowanie zastawki aortalnej lub zwężenie zastawki aortalnej) powinni zasięgnąć porady lekarza. Zazwyczaj aktywność seksualna jest bezpieczna, jeśli stan jest łagodny, powoduje niewiele objawów, a ciśnienie krwi jest prawidłowe. Jeśli stan jest umiarkowany lub istnieją inne problemy zdrowotne, które mogą zwiększyć ryzyko ataku serca, testy mogą być potrzebne do określenia potencjalnego ryzyka aktywności seksualnej. Jeśli choroba jest ciężka lub serce jest powiększone i blokuje przepływ krwi z lewej komory (kardiomiopatia obturacyjna), należy unikać aktywności seksualnej, dopóki leczenie nie poprawi objawów. Pacjenci powinni zapytać swoich lekarzy, kiedy mogą wrócić do aktywności seksualnej po zawale serca. Jeśli łagodna lub umiarkowana aktywność fizyczna nie powoduje bólu w klatce piersiowej lub duszności, American Heart Association zaleca, aby aktywność seksualna była ponownie możliwa już w tydzień po zawale serca. Przyjmowanie sildenafilu, wardenafilu, awanafilu czy tadalafilu jest niebezpieczne u mężczyzn, którzy przyjmują nitroglicerynę, gdyż może ona niebezpiecznie obniżyć ciśnienie krwi. Badając ryzyko aktywności seksualnej, zwykle obserwuje się serce pod kątem oznak słabego ukrwienia, podczas gdy mężczyzna ćwiczy na bieżni. Jeśli podczas tej aktywności fizycznej serce jest zaopatrywane w odpowiednią ilość krwi, zawał serca podczas aktywności seksualnej jest bardzo mało prawdopodobny.