Aby stwierdzić, jak ciężkie są zaburzenia seksualne i jakie są ich przyczyny w poszczególnych przypadkach, istnieje szereg sprawdzonych metod diagnostycznych i terapeutycznych, które z powodzeniem stosowane są już w USA, a obecnie coraz częściej także w Niemczech. Pierwszym krokiem w diagnostyce jest zapytanie pacjentki o jej historię i obecną sytuację: kiedy pojawiły się objawy? Czy ma inne choroby lub czy niedawno miała operację? Czy ona bierze leki? A jak zmieniło się odczuwanie przyjemności w porównaniu z wcześniejszym okresem? Oprócz tych ogólnych pytań, FSFI (Female Sexual Function Index) dostarcza informacji o tym, jak zmieniło się odczuwanie w ciągu ostatnich czterech tygodni. Na przykład pacjentka wskazuje, jak często w tym okresie odczuwała pożądanie seksualne i jak było ono silne, jak bardzo była pobudzona podczas seksu i jak bardzo była zadowolona z tego pobudzenia. Emocjonalna bliskość z partnerem i to, jak wygląda relacja seksualna z nim jest również częścią FSFI. Po rozmowie kwalifikacyjnej następuje egzamin. Nadaje się do tego USG, sonografia dopplerowska i analizator sensoryczny Genito (GSA), który mierzy wrażliwość w okolicy narządów płciowych. Ukrwienie pochwy w spoczynku i podczas podniecenia można określić za pomocą małej sondy podczas fotopletyzmografii. Porównanie obu wartości daje ważne wskazówki co do ewentualnych zaburzeń. Po poznaniu przyczyny możemy traktować pacjenta indywidualnie. Problem może rozwiązać na przykład odstawienie pigułki antykoncepcyjnej, leczenie chorób współistniejących lub podawanie małych dawek męskich hormonów. Zwłaszcza wrażliwość na hormony i zaburzenia krążenia mogą być łatwo naprawione lub przynajmniej złagodzone przez leczenie farmakologiczne. Z kolei za problemy psychologiczne lub związane z partnerem odpowiadają terapeuci przeszkoleni w zakresie medycyny seksualnej. Wraz z leczeniem bezsenności często ustępuje ogólne zmęczenie i brak napędu. Pacjenci odzyskują radość życia, doświadczają intensywniejszego pobudzenia i mają mniej trudności z orgazmem.