W niedawnym badaniu opublikowanym w The New England Journal of Medicine oceniano, czy szczepionka przeciwko Bacilli Calmette-Guérin (BCG) może chronić pracowników służby zdrowia (HCWs) przed chorobą koronawirusową 2019 (COVID-19). Szczepionka BCG ma pozacelowe działanie immunomodulacyjne, które może dodatkowo chronić przed innymi zakażeniami. Szczepionka jest związana z niższym ryzykiem śmiertelności z jakiejkolwiek przyczyny u niemowląt i niższym ryzykiem zakażeń układu oddechowego u dorosłych/ młodzieży. W początkowym okresie pandemii COVID-19 zaproponowano zmianę przeznaczenia szczepionki BCG w celu ochrony przed COVID-19. Hipoteza zakładała, że szczepionka ta może zwiększyć ochronę przed SARS-CoV-2 do czasu, gdy dostępne będą szczepionki przeciwko temu patogenowi. W obecnym badaniu naukowcy oceniali, czy częstość występowania i ciężkość COVID-19 będzie mniejsza u pracowników HCW zaszczepionych BCG w randomizowanym badaniu kontrolowanym. Badanie zostało przeprowadzone w dwóch fazach. W pierwszej fazie rekrutowano wyłącznie australijskich HCW w okresie od marca do maja 2020 roku. W drugiej fazie rekrutowano HCW z Brazylii, Hiszpanii, Holandii i Wielkiej Brytanii między majem 2020 a kwietniem 2021. Uczestnicy zostali wykluczeni, jeśli wcześniej byli SARS-CoV-2-dodatni, uodpornieni szczepionką BCG w ciągu ostatniego roku lub innymi żywymi szczepionkami atenuowanymi w ciągu ostatniego miesiąca, uczestniczyli w innych badaniach COVID-19 lub mieli przeciwwskazania do szczepionki BCG. Uczestnicy drugiej fazy z podwójnie ślepą próbą byli randomizowani do otrzymania szczepionki BCG lub placebo z solą fizjologiczną i byli obserwowani przez jeden rok. Obecna analiza skupiła się na drugiej fazie, ponieważ przenoszenie SARS-CoV-2 przez społeczność było nieistotne w pierwszej fazie. Próbki krwi zostały pobrane na początku i co trzy miesiące po randomizacji do badań serologicznych. Próbki wymazów z dróg oddechowych zostały również uzyskane od brazylijskich HCWs do badania SARS-CoV-2 w reakcji łańcuchowej polimerazy z odwrotną transkrypcją (RT-PCR). Randomizacja była stratyfikowana według grupy wiekowej, regionu geograficznego oraz obecności/braku schorzeń współistniejących. Dawka 0,1 ml szczepionki BCG-Denmark lub placebo została wstrzyknięta śródskórnie. Pierwotnymi wynikami były częstość występowania objawowego COVID-19 i ciężkiej choroby w ciągu sześciu miesięcy po randomizacji. Ciężka choroba to epizod COVID-19 z ciężką chorobą bez hospitalizacji lub zgonu. Wtórnymi wynikami były: infekcja bezobjawowa, czas do wystąpienia COVID-19, liczba dni z objawami, liczba dni przykutych do łóżka lub nieobecnych w pracy, liczba epizodów COVID-19 i powikłania. W drugiej fazie 3 988 pracowników służby zdrowia było randomizowanych do otrzymania szczepionki BCG lub placebo. Charakterystyka wyjściowa była podobna pomiędzy biorcami szczepionki i placebo, z wyjątkiem marginalnie wyższego odsetka kobiet wśród biorców placebo. Większość uczestników (64%) została zrekrutowana w Brazylii. Na początku 14% uczestników było pozytywnych dla przeciwciał SARS-CoV-2, a 2,7% wymazów od brazylijskich uczestników było pozytywnych dla SARS-CoV-2. W związku z tym zmodyfikowana populacja intention-to-treat obejmowała 1 703 uczestników w grupie BCG i 1 683 w grupie placebo. Objawowe COVID-19 odnotowano u 132 biorców BCG i 106 biorców placebo. Ciężkie COVID-19 wystąpiło u 75 i 61 badanych w grupach BCG i placebo, odpowiednio. Większość pacjentów z ciężką chorobą nie mogła pracować przez co najmniej trzy dni. Prawdopodobieństwo wystąpienia jakiegokolwiek epizodu COVID-19 było wyższe wśród biorców BCG niż uczestników placebo. W każdej grupie wystąpiło pięć hospitalizacji. Biorcy BCG w wieku 60 lat lub starsi mieli mniej dni z objawami niż ci w grupie placebo. W podgrupie HCW bez współistniejących schorzeń, biorcy BCG mieli mniej dni z objawami niż biorcy placebo. W podgrupie osób ze współistniejącymi warunkami, odbiorcy placebo mieli mniej dni z objawami niż odbiorcy BCG. Dwudziestu uczestników BCG i dziewięciu odbiorców placebo zgłosiło łącznie 30 zdarzeń niepożądanych. Badacze uznali wszystkie poważne zdarzenia niepożądane za niezwiązane z interwencją.