W najnowszym badaniu opublikowanym w Cochrane Database of Systematic Reviews, naukowcy przedstawili ogólny zarys transplantacji mikrobioty kałowej (FMT) w leczeniu nawracających zakażeń Clostridioides difficile (rCDI). C. difficile, organizm bakteryjny, może wielokrotnie wywoływać potencjalnie śmiertelną biegunkę po zainfekowaniu osób z dysbiozą mikrobiologiczną. Konwencjonalne podejście do leczenia CDI obejmuje antybiotyki, które mogą dodatkowo pogorszyć zmiany w mikrobiomie jelitowym. FMT może być również stosowane w leczeniu CDI poprzez przywrócenie równowagi mikrobiomu jelitowego. Niemniej jednak potrzebne są dalsze badania, w tym randomizowane badania kontrolowane (RCT), aby ocenić stosunek ryzyka do korzyści z FMT w leczeniu CDI. W niniejszym przeglądzie systematycznym badacze dokonali przeglądu istniejących danych dotyczących FMT jako opcji postępowania w rCDI w porównaniu z konwencjonalnymi metodami leczenia, w tym antybiotykami. Zespół zastosował standardowe i obszerne metody Cochrane do przeszukiwania odpowiednich danych do 31 marca 2022 roku. Uwzględniono jedynie RCT, obejmujące dziecięcych i/lub dorosłych pacjentów z rCDI, zapewniające interwencje spełniające kryteria FMT, polegające na podawaniu kału dawcy z dystalnego mikrobiomu jelitowego do przewodu pokarmowego (GI) pacjentów z rCDI. Pozostałe grupy lecznicze obejmowały osoby, które otrzymywały terapię placebo, brak interwencji terapeutycznej, autologiczną FMT lub antybiotyki w leczeniu CDI. Pierwszorzędowymi wynikami badania był odsetek osób z ustąpieniem CDI i poważnymi zdarzeniami niepożądanymi. Wtórne wyniki badania obejmowały niepowodzenie leczenia, zgony z dowolnej przyczyny, wycofanie się z badania, częstość nawrotów infekcji CDI po FMT, zdarzenia niepożądane, jakość życia i częstość kolektomii. Jakość dowodów oceniono przy użyciu podejścia GRADE (Grading of Recommendations, Assessment, Development, and Evaluations). Do oceny ryzyka stronniczości w włączonych badaniach zastosowano narzędzie Risk of Bias 2 (RoB 2). Dodatkowo obliczono współczynniki ryzyka (RR) i liczbę potrzebną do leczenia w celu uzyskania dodatkowego korzystnego wyniku (NNTB). Do ostatecznego przeglądu wzięto pod uwagę łącznie sześć RCT, które obejmowały 320 dorosłych osób. Badania te przeprowadzono w kilku krajach, w tym we Włoszech, Danii, Holandii, Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Cztery RCT przeprowadzono w jednym ośrodku, natomiast dwa RCT przeprowadzono w wielu ośrodkach. Tylko jedno RCT obejmowało osoby z obniżoną odpornością, które były równomiernie rozdzielone pomiędzy grupę interwencyjną (FMT) i porównawczą (nie-FMT). W jednym RCT FMT podawano przez górny odcinek przewodu pokarmowego, stosując rurki nosowo-dwunastnicze. Porównawczo, dwa RCT dotyczyły podawania FMT w lewatywie, a kolejne dwa podawania FMT kolonoskopowo. W jednym RCT dotyczącym kolonoskopowego lub nosowo-jelitowego podawania stolca dawcy, wybór sposobu podawania zależał od indywidualnej tolerancji kolonoskopowej. Pięć rejestrów zawierało jedną lub więcej grup porównawczych otrzymujących wankomycynę. Ryzyko błędu systematycznego nie było wysokie dla żadnego z wyników badania. Bezpieczeństwo i skuteczność FMT w leczeniu rCDI były oceniane we wszystkich włączonych RCT. Dane zbiorcze ze wszystkich badań wskazują, że FMT może zwiększyć skuteczność leczenia rCDI u osób immunokompetentnych w porównaniu z grupą kontrolną. Wartości RR i NNTB wynosiły odpowiednio 1,9 i 3,0. Jakość dowodów w włączonych badaniach uznano za umiarkowaną. Co ważne, FMT doprowadził do marginalnego zmniejszenia poważnych zdarzeń niepożądanych; jednak obserwacje te były związane z szerokimi szacunkami przedziału ufności (CI), w tym wartościami RR i NNTB wynoszącymi odpowiednio 0,7 i 12, co wskazuje na umiarkowany poziom pewności tych dowodów. Śmiertelność z powodu każdej przyczyny, oceniana na podstawie zaledwie kilku zdarzeń, była zmniejszona po FMT, z wartościami RR i NNTB wynoszącymi odpowiednio 0,6 i 20. Pewność dowodów była niska dla tego odkrycia. Częstość wykonywania kolektomii nie została udokumentowana w żadnym z RCT. Wyeliminowanie RCT obejmującego osoby w immunosupresji dało podobne wyniki. W oparciu o te wyniki, wśród immunokompetentnych i dorosłych pacjentów z rCDI, FMT jest bardziej prawdopodobne, aby rozwiązać rCDI niż alternatywne terapie, w tym antybiotyki. Zgłoszono tylko kilka zdarzeń niepożądanych i zgonów z jakiejkolwiek przyczyny, dlatego nie można było uzyskać rozstrzygających dowodów na bezpieczeństwo FMT. Konieczne są dalsze badania, w tym analiza danych udokumentowanych w dużych i ogólnokrajowych rejestrach, aby ocenić ostre i przewlekłe ryzyko związane z podaniem FMT wśród pacjentów z rCDI. Przyszłe badania muszą również ocenić efekty terapeutyczne FMT wśród osób z immunosupresją, aby odpowiednio opracować politykę i strategie zdrowotne oraz ustalić priorytety osób, które najprawdopodobniej odniosą korzyści z terapii.