W najnowszym badaniu opublikowanym w czasopiśmie PNAS Nexus, naukowcy przeprowadzili trzyfalowe badanie panelowe online w 50 stanach w Stanach Zjednoczonych Ameryki (USA) i Waszyngtonie w 2021 r., aby przetestować wpływ wizualnych komunikatów komunikacyjnych opartych na narracji w zakresie polityki na postawy i zachowania ludzi wobec choroby koronawirusowej 2019 (COVID-19) i korzyści ze szczepienia COVID-19. Ich celem było posunięcie naprzód nauki o narracyjnej komunikacji ryzyka dotyczącej szczepienia COVID-19 poprzez rozwijanie zrozumienia wpływu struktury komunikatu za pośrednictwem wizualnej platformy komunikatów ryzyka. Ponadto ocenili wpływ określonych mechanizmów narracyjnych (wybór postaci), efektów moderacji ideologii politycznej oraz efektów mediacji reakcji afektywnej i motywacji do szczepienia na zachowania związane z przyjmowaniem szczepionki COVID-19. Co ważniejsze, oceniano, jak zmienne współzmienne, takie jak postrzeganie ryzyka, historia szczepień COVID-19 oraz dane demograficzne, wpływały na zmienne pośredniczące, moderujące i wynikowe. W czasach kryzysu, takiego jak pandemia COVID-19, sposób przekazywania informacji wpływających na zachowania zmniejszające ryzyko (np. zaszczepienie się) był kluczowy. W rzeczywistości zawsze istnieje potrzeba identyfikacji specyficznych mechanizmów narracyjnych, które prowadzą do większej perswazji. W niniejszym badaniu naukowcy rozprowadzili eksperyment badania panelowego do 3 900 obywateli USA w 2021 roku, rekrutowanych z kilku źródeł, np. Strony gier, media społecznościowe i ukierunkowane listy e-mailowe, aby wymienić tylko kilka. Zespół losowo przypisał respondentów ankiety do jednego z czterech warunków eksperymentalnych w T1 uruchomionym między 11 stycznia a 3 lutego 2021 roku. Dwa miesiące później, w T2, zmierzyli zachowanie szczepionkowe (Y1) jako zmienną wynikową. Cztery warunki eksperymentalne obejmowały trzy komunikaty narracyjne polityki wizualnej (lub warunki leczenia) - chroń siebie, swój krąg i swoją społeczność, a także komunikat nie-narracyjny (warunek kontrolny), viz., uzyskaj szczepionkę. Testowali oni narracyjny mechanizm wyboru postaci w warunkach leczenia. Podobnie, zmierzyli wszystkie kowarianty w T1 przed ekspozycją na warunki eksperymentalne. Zespół przeprowadził dwie analizy. W analizie 1 ocenili ogólny wpływ narracyjnych komunikatów o ryzyku (Xi) na szczepienia (Y1), moderowany przez ideologię polityczną (W), kontrolując wszystkie zmienne. Co ważne, percepcja ryzyka nie została użyta jako zmienna pośrednicząca w modelu, ponieważ percepcja ryzyka otaczała wpływy otrzymania koronawirusa, a nie szczepionki COVID-19. Druga analiza była moderowaną seryjną analizą mediacyjną z efektami warunkowymi. Testowała ona efekty mediacyjne warunków wiadomości (Xi) poprzez odpowiedź afektywną (M1) i motywację do szczepienia (M2) na zachowanie szczepionkowe w T2 (Y1), zarówno jako indywidualne mediatory, jak i mediatory szeregowe kontrolujące wszystkie kowarianty. Zespół zmierzył M1 i M2 natychmiast po tym, jak respondenci zostali wystawieni na działanie warunków wiadomości podczas T1, używając odpowiednio siedmiopunktowej skali od "skrajnie negatywnych" do "skrajnie pozytywnych" oraz innej siedmiopunktowej skali od "wcale" do "bardzo". Zmierzyli również ideologię polityczną, potencjalny moderator (W), na siedmiopunktowej skali, gdzie niższe liczby wskazywały na silniejsze przekonania konserwatywne, a wyższe na silniejsze przekonania liberalne. Badacze zastosowali model moderowanej mediacji oparty na regresji, zwany makrem Hayes PROCESS, aby przeanalizować łączny, mediowany i moderowany wpływ wizualnych narracji politycznych na zachowania związane ze szczepieniami COVID-19. Przede wszystkim w obecnym badaniu potwierdzono, że komunikaty o ryzyku oparte na narracji mają większą siłę oddziaływania na przyjmowanie szczepionki COVID-19 niż komunikaty bez narracji. Ponadto wszystkie trzy warunki narracyjne testowane w tym badaniu miały znaczący wpływ warunkowy na zachowanie związane z przyjmowaniem szczepionki niż warunek kontrolny. Co ważne, struktura narracji również silnie wpływała na podejmowanie decyzji przez ludzi. Dlatego też praktycy i badacze zajmujący się komunikacją na temat ryzyka powinni tworzyć komunikaty o ryzyku oparte na narracji, w których występują postacie, a nie morały czy dyrektywy. Co więcej, komunikaty o ryzyku motywujące do zachowania poprzez korzyści dla społeczności, np. chroń swój krąg, były znacznie skuteczniejsze w zwiększaniu liczby osób przyjmujących szczepionki. Innym istotnym odkryciem tego badania było to, że ścieżka wpływu komunikatu o ryzyku na zachowanie ograniczające ryzyko była nieliniowa, co podkreśla potrzebę stworzenia dokładniejszych modeli wyjaśniających bezpośredni wpływ komunikacji o ryzyku na zachowanie. Komunikat o ryzyku, który wywoływał pozytywną reakcję afektywną, powodował większą motywację do szczepienia, co z kolei prowadziło do częstszych zachowań związanych ze szczepieniem przeciwko COVID-19 osiem tygodni później. Zatem skuteczny komunikat o ryzyku musiał najpierw wywołać uwagę odbiorców poprzez wzmocnienie reakcji afektywnej, która następnie aktywowała zamiar działania. Biorąc pod uwagę postępujące upolitycznienie szczepionek COVID-19 w Stanach Zjednoczonych, badacze sprawdzili, czy umiarkowanie przekonań politycznych wpłynęło na zachowania związane ze szczepionką COVID-19. Badacze zauważyli, że przekonania polityczne nie miały szeroko rozpowszechnionego efektu moderującego potencjalnie dlatego, że w czasie badania, tj. Między lutym a kwietniem 2021 r., indywidualne postrzeganie i intencje dotyczące przyjmowania szczepionki COVID-19 były w fazie formatywnej. Warto również zauważyć, że konserwatywni uczestnicy uważali się za mniej podatnych na ryzyko COVID-19 niż liberałowie, a zatem całkowicie zlekceważyli komunikat, aby uzyskać szczepionkę. Co ważniejsze, konserwatyści zaakceptowali szczepienie COVID-19 za pomocą komunikatów zafiksowanych na "ochronie kręgu" niż komunikatów "ochronie siebie". Ponieważ konserwatyści są uważani za bardziej indywidualistycznych, było to zaskakujące odkrycie. Podkreśliło ono jednak potrzebę przekazywania komunikatów skoncentrowanych na wspólnotowych korzyściach ze szczepień COVID-19, a nie komunikatów wywołujących ściśle indywidualne obawy. W tym badaniu badacze umieścili postrzeganie ryzyka jako zmienną i podzielili je na dwa odrębne wymiary: prawdopodobieństwo i dotkliwość. Działały one niezależnie wzdłuż różnych ścieżek warunkowych, ale nie w sposób harmonijny. Postrzeganie dotkliwości wywoływało wyższe reakcje afektywne, podczas gdy postrzeganie prawdopodobieństwa zachorowania na COVID-19 motywowało ludzi do zaszczepienia się; jednak żaden z nich nie wpływał bezpośrednio na zachowania związane z redukcją ryzyka.