Naukowcy opracowali kilka szczepionek zapobiegających zakażeniom koronawirusem 2 zespołu ostrej niewydolności oddechowej (SARS-CoV-2), czynnikiem sprawczym trwającej pandemii choroby koronawirusowej 2019 (COVID-19). Poprzednie badania wykazały, że chociaż odporność wywołana szczepionką zmniejsza się z czasem, skuteczność szczepionki (VE) przeciwko ciężkiej chorobie COVID-19 utrzymuje się przez dłuższy czas. W kilku badaniach wykazano, że szczepionki przeciwko COVID-19 były mniej skuteczne w zapobieganiu ciężkim chorobom u starszych dorosłych i pacjentów z obniżoną odpornością. Niemniej jednak szczepienie COVID-19 zmniejszyło ciężkość choroby wśród pacjentów hospitalizowanych z powodu zakażenia SARS-CoV-2. Osoby w pełni zaszczepione, które były hospitalizowane z powodu objawowego COVID-19, rzadziej wymagały wentylacji mechanicznej, przyjęcia na oddział intensywnej opieki medycznej (ICU) lub umierały w porównaniu z osobami nieszczepionymi. Nadal jednak brakuje badań, które oceniałyby związek między szczepieniem przypominającym COVID-19 a ciężkością choroby przy użyciu dużych prób zakażonych różnymi wariantami SARS-CoV-2. W najnowszym badaniu Journal of Infectious Diseases zbadano wpływ szczepienia COVID-19 na ciężkie infekcje, które wymagały hospitalizacji. Badacze zbadali również szczątkowe czynniki zakłócające przy użyciu kontroli COVID-19-negatywnych oraz metody difference-in-differences. Sieć VISION to współpraca systemów opieki zdrowotnej w Stanach Zjednoczonych i ośrodków badawczych, które zapewniają szczepienia, a także dokumentację medyczną i laboratoryjną. Do kohorty badawczej włączono pacjentów, którzy mieli powyżej 18 lat bez warunków immunokompromisowych i byli hospitalizowani przez ponad 24 godziny z powodu choroby podobnej do COVID-19 (CLI) między 19 sierpnia 2021 r. a 28 marca 2022 r. Wszystkie istotne informacje na temat tych pacjentów były dostępne w placówkach sieci VISION. Kohorta kontrolna test-negatywna obejmowała pacjentów z negatywnymi wynikami testów molekularnych dla COVID-19 w ciągu 14 dni przed i 72 godzin po przyjęciu do szpitala. Do badania włączono osoby w pełni zaszczepione, które otrzymały dwie dawki szczepionki COVID-19 zawierającej messenger ribonucleic acid (mRNA) oraz osoby, które otrzymały dawkę przypominającą lub trzecią. Do analizy porównawczej włączono również osoby nieszczepione. Wszystkich kwalifikujących się uczestników, którzy byli w pełni zaszczepieni dwiema szczepionkami COVID-19 mRNA, podzielono dalej na dwie grupy. Grupy te obejmowały grupę "dwóch ostatnich dawek", w której znalazły się osoby, które otrzymały drugą dawkę szczepionki mniej niż 150 dni przed datą indeksową, oraz grupę "dwóch odległych dawek" obejmującą osoby, które otrzymały drugą dawkę szczepionki 150 dni lub więcej przed datą indeksową. Łącznie 27 149 osób było hospitalizowanych z powodu COVID-19, z których 59,2% i 40,8% było hospitalizowanych odpowiednio w okresie dominacji SARS-CoV-2 Delta i Omicron. Uczestnicy ci zostali włączeni do kohorty testowo-dodatniej. Zaobserwowano, że 75% hospitalizowanych osób było nieszczepionych. W porównaniu z grupą zaszczepioną, osoby nieszczepione były znacznie młodsze. Zazwyczaj w młodszej grupie wiekowej rzadziej występują choroby współistniejące, takie jak cukrzyca i schorzenia układu sercowo-naczyniowego. U osób, które otrzymały szczepionkę uzupełniającą, obserwowano większe osłabienie nasilenia choroby niż u osób, które ukończyły dwudawkowy schemat szczepienia. Może to wynikać z osłabienia odporności wywołanej szczepieniem, która została przywrócona po podaniu dawki przypominającej. Zgodnie z wcześniejszymi badaniami, szczepionka COVID-19 mRNA wykazywała mniejszą skuteczność przeciwko ciężkim zakażeniom wywołanym przez wariant Omicron w porównaniu z wariantem Delta. W większości przypadków mniejszą ochronę przed ciężką chorobą obserwowano u osób zaszczepionych niedawno dwoma dawkami w porównaniu z pacjentami zaszczepionymi dwiema dawkami odległymi lub trzema dawkami przypominającymi. Mogło to wynikać z obecności nieznanego czynnika nieuwzględnionego podczas analizy. Negatywna grupa kontrolna pomogła zidentyfikować potencjalne szczątkowe czynniki zakłócające po kontroli współistniejących chorób medycznych i czynników demograficznych, takich jak płeć, rasa, miejskość i wiek. Wreszcie, zastosowano podejście difference-in-differences w celu dostosowania do czynników niemierzalnych, przy czym wszystkie wyniki wskazują, że szczepienie zmniejszyło ciężkość choroby.