Czy spożywanie produktów o różnej zawartości procentowej kakao może wpływać na odczuwanie bólu mięśni?

W niedawnym badaniu opublikowanym w PLOS ONE naukowcy zbadali, czy spożywanie różnych produktów kakaowych w różnych proporcjach może zmniejszyć ból wywołany eksperymentalnie przez wstrzyknięcie hipertonicznej soli fizjologicznej do mięśnia żwacza zdrowych osób. Ból jest międzynarodowym problemem zdrowotnym, który pogarsza jakość życia i ma znaczące konsekwencje finansowe dla pacjentów, świadczeniodawców opieki zdrowotnej i społeczeństwa. Ból może być ostry lub przewlekły, a także nocyceptywny, neuropatyczny, idiopatyczny lub nociplastyczny. Tryptofan, krytyczny dla syntezy serotoniny i ważny aminokwas w czekoladzie, jest związany z kakao. Produkty pochodne kakao bogate we flawanol mogą pomóc zmniejszyć stan zapalny. Badania na zwierzętach wykazały, że dieta bogata w kakao zmniejsza ból związany ze stanem zapalnym układu nerwowego, co sugeruje, że kakao może być stosowane jako alternatywna metoda leczenia bólu. W niniejszym eksperymentalnym, podwójnie zaślepionym, randomizowanym, kontrolowanym badaniu naukowcy zbadali, czy spożywanie produktów o różnej zawartości kakao wpłynie na ból wywołany wstrzyknięciem hipertonicznej soli fizjologicznej do mięśnia żwacza zdrowych szwedzkich mężczyzn i kobiet. Badanie zostało przeprowadzone w okresie od 1 marca do 20 grudnia 2020 r. z udziałem 30 młodych dorosłych (15 mężczyzn i 15 kobiet) w wieku ≤40 lat, obejmując trzy wizyty kontrolne z okresem wymywania wynoszącym ≥7,0 dni. Zespół dwukrotnie wywoływał ból podczas każdej wizyty, wstrzykując domięśniowo 0,20 ml 5,0% hipertonicznego roztworu soli fizjologicznej, przed i po spożyciu 3,60 g ciemnej, białej lub mlecznej czekolady zawierającej odpowiednio 70%, 34,0% i 30,0% kakao. Próg bólu ciśnieniowego (PPT) i czas trwania bólu, miejsce i szczytową intensywność oceniano co pięć minut po wstrzyknięciu soli fizjologicznej przez ponad 30 minut. Zespół wykluczył osoby, u których zdiagnozowano dolegliwości bólowe okolicy ustno-twarzowej lub stawu skroniowo-żuchwowego, bóle głowy, choroby układu mięśniowo-szkieletowego (reumatoidalne zapalenie stawów lub fibromialgię), urazy kręgosłupa szyjnego, choroby neurologiczne, choroby psychiczne lub alergie na sól fizjologiczną. Wszystkie osoby wypełniły kwestionariusze dotyczące samopoczucia psychospołecznego podczas pierwszej wizyty, w tym lęku, somatyzacji, depresji, stresu i katastrofizacji bólu, stosując kryteria diagnostyczne dla zaburzeń skroniowo-żuchwowych (DC/TMD) osi II. Ponadto, w celu oceny dobrostanu emocjonalnego, zespół wykorzystał Generalized Anxiety Disorder Screener (GAD-7), Patient Health Questionnaire (PHQ)-9 i 15, 13-item Pain Catastrophizing Scale (PCS-13) oraz 10-item Perceived Stress Scale (PSS-10). Do oceny natężenia bólu wykorzystano wizualną skalę analogową (VAS). Średni wiek uczestników płci męskiej i żeńskiej wynosił odpowiednio 24 i 25 lat. Większość (27 z 30) osób preferowała czekoladę mleczną, a średnie wyniki dla czekolady mlecznej, białej i ciemnej wynosiły odpowiednio 2,7, 2,4 i 1,9 punktu. Spożycie białej czekolady znacząco zmniejszyło intensywność bólu po 105 do 210 sekundach wywoływania bólu. Wśród mężczyzn biała czekolada znacząco obniżyła intensywność bólu od 60 do 240 sekund po jego wywołaniu. Jednak spożycie białej czekolady nie spowodowało znaczących różnic, a interakcje między czasem a spożyciem białej czekolady były nieistotne. Podobnie, interakcje między spożyciem mlecznej czekolady a czasem trwania były nieistotne. Jednak wśród kobiet czekolada mleczna znacząco zmniejszyła intensywność bólu po 255 sekundach wywoływania bólu. Wśród mężczyzn spożycie ciemnej czekolady znacząco zmniejszyło intensywność bólu po 75 do 210 sekundach wywoływania bólu, podczas gdy interakcje między spożyciem ciemnej czekolady a czasem trwania były nieistotne. Co więcej, biała czekolada zmniejszyła intensywność bólu po 165,0 sekundach do czterech minut indukcji bólu wśród mężczyzn bardziej znacząco niż wśród kobiet. Spożycie białej i mlecznej czekolady obniżyło szczytowe wartości natężenia bólu odpowiednio o trzy i siedem procent. Jednak spożycie jakiejkolwiek czekolady nie miało znaczącego wpływu na PPT, czas trwania lub rozprzestrzenianie się indukowanego bólu. Zmiany w odczuwaniu bólu mogły być ograniczone ze względu na niewielką ilość spożytej czekolady. Czekolada mleczna i biała obniżały ból skuteczniej niż czekolada ciemna, co mogło wynikać z różnicy w stężeniu cukru, składnika o właściwościach przeciwbólowych ze względu na uwalnianie opioidów. Co więcej, pozytywne doświadczenia związane ze smakiem żywności mogą stymulować mózg do wydzielania neuroprzekaźników i endorfin, które zwiększają tolerancję na ból. Dlatego najbardziej preferowana czekolada mleczna może mieć większy wpływ na intensywność bólu niż czekolada biała, pomimo podobnego stężenia kakao. Wyniki były najmniej znaczące dla ciemnej czekolady, prawdopodobnie ze względu na niską zawartość cukru i gorzki smak.

Badanie analizuje wpływ polityki na szczeblu stanowym na stosowanie leków przeciwopioidowych

Według nowego badania RAND Corporation, państwa, które chcą zwiększyć dostęp do buprenorfiny, ratującego życie leku stosowanego w leczeniu zaburzeń związanych z używaniem opioidów, powinny rozważyć wysiłki na rzecz poprawy edukacji zawodowej i wiedzy klinicystów. Analizując sześć stanowych polityk mających na celu zwiększenie stosowania buprenorfiny, naukowcy odkryli, że wymaganie od lekarzy przepisujących buprenorfinę dodatkowego wykształcenia poza początkowo wymaganymi instrukcjami, a także ustawiczne kształcenie medyczne związane z nadużywaniem substancji, były związane ze znacznym wzrostem stosowania leczenia. Wyniki badań opublikowano w najnowszym wydaniu czasopisma JAMA Health Forum. Wiele badań sugeruje, że lekarze i inni pracownicy służby zdrowia obawiają się, czy mają wystarczającą wiedzę na temat stosowania buprenorfiny w leczeniu zaburzeń związanych z używaniem opioidów. Odkryliśmy, że wymaganie dodatkowej ciągłej edukacji wydaje się pomagać w radzeniu sobie z tymi obawami, umożliwiając im lepsze wykorzystanie ich szkolenia". Bradley D. Stein, główny autor badania i lekarz naukowiec w RAND W badaniu przeanalizowano skutki sześciu różnych polityk stanowych: przepisów wymagających dodatkowej edukacji dla osób przepisujących buprenorfinę poza początkowym wymaganym szkoleniem X-waiver; ustawicznego kształcenia medycznego związanego z nadużywaniem substancji i uzależnieniami; rozszerzenia zakresu Medicaid na leczenie buprenorfiną; ogólnego rozszerzenia zakresu Medicaid; nakazania lekarzom korzystania z programów monitorowania leków na receptę; oraz regulacji klinik leczenia bólu. Liczba śmiertelnych przedawkowań opioidów w Stanach Zjednoczonych nadal rośnie, a szacuje się, że 5,6 miliona osób w kraju cierpi na zaburzenia związane z używaniem opioidów. Leczenie farmakologiczne zaburzeń związanych z używaniem opioidów jest uważane za standard opieki, poprawiający jakość życia i zmniejszający liczbę śmiertelnych przedawkowań. W nowym badaniu wykorzystano dane obejmujące 90% recept zrealizowanych w amerykańskich aptekach detalicznych, identyfikując recepty na buprenorfinę zrealizowane w latach 2006-2018. Naukowcy wykorzystali różne źródła, aby zidentyfikować, kiedy stany wdrożyły którąkolwiek z sześciu analizowanych polityk. Badacze przeanalizowali zapisy w celu zidentyfikowania nowych epizodów leczenia buprenorfiną zaburzeń związanych z używaniem opioidów, porównując trendy w stosowaniu leku z tym, kiedy stany przyjęły różne polityki. Wyniki zostały opracowane na poziomie hrabstwa, kontrolując lokalne cechy, które mogą wpływać na przepisywanie buprenorfiny. Naukowcy stwierdzili, że w badanym okresie krajowe stosowanie buprenorfiny gwałtownie wzrosło. Liczba miesięcy leczenia buprenorfiną na 1000 osób wzrosła z 1,5 w 2006 roku do 22,8 w 2018 roku. Dane wykazały, że w tym czasie wymaganie edukacji dla osób przepisujących buprenorfinę poza wstępnym szkoleniem wymaganym do zwolnienia było związane ze znacznym wzrostem liczby miesięcy leczenia buprenorfiną na osobę w roku następującym po wdrożeniu takiej polityki. Zgodnie z takimi zasadami, stosowanie buprenorfiny wzrosło o około 9 miesięcy leczenia na 1000 osób w pierwszym roku, wzrastając do ponad 14 miesięcy leczenia na 1000 osób w piątym roku po wdrożeniu. Wymóg ustawicznego kształcenia medycznego związanego z nadużywaniem substancji lub uzależnieniem w celu uzyskania licencji lekarza również wiązał się ze wzrostem. Zgodnie z takimi zasadami, stosowanie buprenorfiny wzrosło o około 7 miesięcy leczenia na 1000 osób w pierwszym roku, wzrastając do ponad 11 miesięcy leczenia na 1000 osób w piątym roku. Badanie wykazało, że programy monitorowania leków na receptę, przepisy dotyczące klinik leczenia bólu i polityka Medicaid nie miały związku z wydawaniem buprenorfiny. "Nasze odkrycia sugerują, że wymaganie edukacji dla osób przepisujących buprenorfinę i szkolenie w zakresie leczenia zaburzeń związanych z używaniem substancji psychoaktywnych dla dostawców usług medycznych to możliwe do zrealizowania propozycje zwiększenia wykorzystania buprenorfiny i ostatecznie obsługi większej liczby pacjentów" - powiedział Stein, który jest dyrektorem RAND-USC Schaeffer Opioid Policy Tools and Information Center. "Potencjalne korzyści ze szkolenia w zakresie leczenia pacjentów z zaburzeniami związanymi z używaniem substancji psychoaktywnych są szczególnie ważne, biorąc pod uwagę wymóg takiego szkolenia dla większości lekarzy przepisujących leki w niedawno uchwalonej federalnej ustawie o skonsolidowanych środkach". Wsparcie dla badania zostało zapewnione przez Foundation for Opioid Response Efforts i National Institute on Drug Abuse of the National Institutes of Health pod numerami nagród P50DA046351, R01DA048500 i K01DA042139. Za treść przedstawioną w tym wydaniu odpowiadają wyłącznie autorzy i niekoniecznie reprezentuje ona oficjalne poglądy National Institutes of Health. Innymi autorami badania są Brendan K. Saloner z Johns Hopkins Bloomberg School of Public Health; Olivia K. Golan z Georgia State University School of Public Health; Barbara Andraka-Christou z University of Central Florida; Christina Andrews z University of South Carolina Arnold School of Public Health; Andrew W. Dick i Flora Sheng, oboje z RAND Corporation; Corey S. Davis z Network for Public Health Law; i Adam J. Gordon z VA Salt Lake City Health Care System.