Komórki śródbłonka wyściełają naczynia krwionośne od wewnątrz

Ryzyko impotencji jest również wysokie u mężczyzn, którzy cierpią na nadciśnienie, miażdżycę lub podwyższone stężenie lipidów we krwi. Takie choroby często dotykają mężczyzn, którzy ważą zbyt wiele kilogramów, palą papierosy i mało ćwiczą. I odwrotnie, zaburzenia erekcji mogą świadczyć o zwapnieniu tętnic i zwężeniu naczyń wieńcowych. We wszystkich wymienionych przypadkach to właśnie śródbłonek ulega uszkodzeniu jako pierwszy. Komórki śródbłonka wyściełają naczynia krwionośne od wewnątrz. Produkują one takie substancje jak tlenek azotu. Dzięki temu naczynia ulegają rozszerzeniu. Jeśli pozostają one zbyt wąskie, do penisa dociera zbyt mało krwi i tkanka nie ulega rozszerzeniu. Jeśli nerwy penisa są uszkodzone, co może się zdarzyć przy złamaniach miednicy, polecenie wzwodu nie jest przekazywane prawidłowo. Jeśli nerwy są całkowicie zniszczone, nic nie jest przekazywane w ogóle. Wtedy obumierają również komórki mięśniowe w tkance erekcyjnej. Operacje prostaty wiążą się z dużym ryzykiem impotencji, zwłaszcza jeśli prostatę trzeba usunąć całkowicie. Dziś lekarze dokładnie wiedzą, które struny nerwowe muszą oszczędzać. Ale nie mogą dać żadnych gwarancji. Operacje na jelitach, pęcherzu moczowym lub jądrach również mogą powodować impotencję. Nawet na drodze z mózgu do penisa linia może zostać dosłownie przerwana, na przykład po zsunięciu się dysku lub w przypadku paraplegii. Stwardnienie rozsiane czy choroba Parkinsona również atakują nerwy, powodując opisany efekt. Uszkodzenie nerek może podnieść ciśnienie krwi, a chora wątroba rewelacyjnie zaburza metabolizm. W tym przypadku spada poziom testosteronu. Z jednej strony męski hormon płciowy odpowiada za pożądanie, które następnie prowadzi do podniecenia. Z drugiej strony utrzymuje wszystkie tkanki erekcyjne w stanie nienaruszonym. Jeśli go brakuje, komórki obumierają.

Większość mężczyzn przeżywa swoją porażkę we wspólnocie

Większość mężczyzn przeżywa swoją porażkę we wspólnocie. Jednych przeraża sama kobieca seksualność, inni stronią od bliskości i intymności. Inni doświadczają częstego odrzucania i w efekcie stają się coraz bardziej niepewni siebie. Jeszcze inni po prostu nie czują pożądania, nie pociągają ich seksualnie inne osoby. A szczególnie starsi mężczyźni często mają erekcję tylko wtedy, gdy ich penis jest mechanicznie zmuszony do twardego stania. Mężczyźni często wywierają na siebie presję wykonania, wydaje im się, że to wszystko jest ich zadaniem, aby zadowolić swoją partnerkę. Często jednak nie wiedzą, co pobudza i zaspokaja kobietę. Albo czują się naciskani przez wymagającą kobietę. Nierzadko zdarza się, że para kontynuuje swoje konflikty w łóżku innymi sposobami - co oczywiście znacznie zaburza przyjemność i może prowadzić do wspomnianych załamań u mężczyzny. Wielu zawodników decyduje o tym, czy penis staje się sztywny i czy taki pozostaje: Hormony wyzwalają przyjemność lub jej zapobiegają. Nerwy odbierają i wysyłają sygnały. Komórki mięśniowe w penisie rozluźniają się, tętnice rozszerzają. Ale jeśli jeden lub więcej z tych graczy osłabnie, nie dochodzi do pożądanego rezultatu. Tak jest w przypadku niektórych chorób fizycznych, które wpływają na naczynia lub nerwy - w tym cukrzycy. U chorych na cukrzycę zbyt duża ilość cukru we krwi uszkadza najpierw naczynia krwionośne, w tym drobne żyły. Powoduje to zwężenie tętnic, przez które płynie krew do tkanki erekcyjnej. W całym organizmie tkanki nie są już zaopatrywane w wystarczającą ilość krwi, nawet komórki mięśni gładkich w penisie czy delikatne włókna nerwowe w genitaliach. W najgorszym przypadku tkanka obumiera lub przynajmniej stopniowo traci swoją funkcję. Penis nie może już wtedy reagować na bodźce seksualne, a mózg nie odbiera wiadomości. I odwrotnie, jego sygnały nie docierają już do dna.