Jogurt probiotyczny, a dokładniej jogurt z bakteriami probiotycznymi

Tak zwane bakterie "probiotyczne" przechodzą przez żołądek bez szwanku i mają rozwinąć swoje działanie w jelicie. Przez lata reklamy obiecywały, że jogurt probiotyczny, a dokładniej jogurt z bakteriami probiotycznymi, aktywuje mechanizmy obronne organizmu i pozytywnie wpływa na pracę jelit. Ale producenci nie potrafili udowodnić tych stwierdzeń o efekcie zdrowotnym. Wszystkie oświadczenia dotyczące probiotyków przeanalizowane do tej pory przez EFSA (Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności) zostały więc ocenione negatywnie i nie znajdują się w unijnym pozytywnym wykazie dopuszczalnych oświadczeń zdrowotnych. Z prawnego punktu widzenia nawet określenie " probiotyki" jest uznawane za niedozwolone oświadczenie zdrowotne i według Federalnego Trybunału Sprawiedliwości nie może być stosowane na żywności dla dzieci. W międzyczasie producenci usunęli słowo "probiotyk" ze swojego słownictwa i z opakowań. Chociaż nadal pojawiają się stwierdzenia dotyczące zastosowanych szczepów bakterii - na przykład "zawiera 6,5 miliarda unikalnych kultur Shirota" lub "kultury Lactobacillus casei" - zamiast bakterii probiotycznych za efekt uważa się teraz witaminy, takie jak C, B6 lub D, które "przyczyniają się do prawidłowego funkcjonowania układu odpornościowego". Sztuczka prawna, bo oświadczenia zdrowotne dla wymienionych witamin są dozwolone przez UE. Producenci żywności probiotycznej (do której zaliczają się również suplementy diety), którzy dodają do swoich produktów pewne ilości witaminy C, mogą zatem nadal reklamować korzystny wpływ na układ odpornościowy, ale muszą to przedstawiać w powiązaniu ze składnikiem odżywczym, jakim jest witamina. Praktyka pokazuje, że ten trik jest często stosowany.

Termin dieta mono jest sam w sobie zrozumiały

Termin dieta mono jest sam w sobie zrozumiały. Termin "mono" pochodzi od greckiego słowa "monos" i oznacza "tylko" lub "sam". Na tym właśnie polega ta dieta, ponieważ w określonym czasie wolno Ci jeść tylko jeden pokarm. Inne produkty są dozwolone tylko w niewielkich ilościach. Znane diety mono to na przykład dieta ziemniaczana, ryżowa, jajeczna i ananasowa lub sucharowa. Ryż pełnoziarnisty zawiera dużo potasu i ma działanie odwadniające. Przy tej mono-diecie nie wolno jeść więcej niż 1000 kalorii. Sukces nie przychodzi długo, już po jednym dniu kilogramy spadają. Haczyk jest taki, że traci się głównie wodę. Z kolei rezerwy tłuszczowe pozostają nietknięte. Po zakończeniu diety utracone kilogramy szybko wracają na plecy. Dlatego odchudzanie na diecie ryżowej nie jest dobrym pomysłem. A dieta ananasowa też nie czyni cudów. Choć zawarty w słodkim owocu enzym bromelaina ma podkręcać metabolizm i stymulować spalanie tłuszczu, to i tutaj więcej traci się wody niż tkanki tłuszczowej. Dieta ziemniaczana również zaliczana jest do diet mono, ale w przeciwieństwie do diety ananasowej & co. może być urozmaicona. Warzywa, sałatka, owoce i zioła są często dozwolone i uzupełniają przepisy. Dieta ziemniaczana nie jest więc klasyczną dietą mono we wszystkich wariantach. Jednak i tu są gradacje, bo ścisłe warianty przewidują raczej jednostronną dietę: jedz przez kilka dni jednorazowo około kilograma ziemniaków, rozłożonych w ciągu dnia, a szybko schudniesz - i to bez soli. Jeśli będziesz się go trzymać, możesz spodziewać się kilku kilogramów mniej na wadze, jeśli efekt jojo nie ustawi się od razu.