Tak, dzielenie się pozytywnymi emocjami z innymi ludźmi może pomóc buforować negatywne emocje związane z samotnością. Badania wykazały, że interakcje społeczne, takie jak rozmowy, zabawa, wspólne jedzenie czy uczestnictwo w różnych aktywnościach z innymi ludźmi, mogą wpłynąć pozytywnie na samopoczucie i zmniejszyć poczucie samotności. Dzielenie się pozytywnymi emocjami z innymi może również zwiększyć poczucie społecznej przynależności i wzmacniać więzi międzyludzkie. W ten sposób osoby, które doświadczają samotności, mogą poczuć się bardziej zintegrowane ze społecznością, co może pomóc w zmniejszeniu poczucia samotności i poprawie ogólnego stanu emocjonalnego. Jednakże ważne jest, aby zauważyć, że pozytywne emocje nie zawsze są w stanie całkowicie zniwelować negatywne emocje, w tym poczucie samotności. Dlatego też, aby zmniejszyć poczucie samotności, ważne jest również, aby szukać wsparcia wśród ludzi, którzy są bliscy, przyjaciele lub specjaliści, którzy mogą pomóc w radzeniu sobie z negatywnymi emocjami i poczuciem samotności. Nawet w najlepszych czasach, samotność może przyczynić się do problemów psychologicznych depresji, niepokoju i fizycznych problemów zdrowotnych, których wpływ na śmiertelność jest porównywalny z paleniem ponad 10 papierosów dziennie. W najgorszych, jak początek pandemii COVID-19, samotność i jej skutki uboczne mogą zebrać jeszcze większe żniwo. Zaproponowano wiele czynników, które mogą pomóc w ochronie przed potencjalnymi szkodami wyrządzonymi przez samotność. Wśród nich jest więź społeczna: poczucie przynależności i bliskości danej osoby zarówno do jej sieci interpersonalnej, jak i całego społeczeństwa. Inny czynnik, zwany interpersonalną regulacją emocji, opisuje, jak często i jak skutecznie dana osoba wykorzystuje swoje kontakty społeczne, aby utrzymać lub poprawić swój stan emocjonalny. Maital Neta z Nebraski i doktorant Nick Harp zastanawiali się, jak te dwa czynniki, osobno lub łącznie, mogły wpłynąć na wielkość samotności i jej skutki we wczesnym okresie COVID-19. Duet przeprowadził więc badanie z udziałem 565 uczestników w trzech punktach czasowych: wiosna 2020, jesień 2020 i wiosna 2021. Uczestnicy wzięli ankiety, które oceniały ich samotność, więź społeczną i interpersonalną regulację emocji, przy czym w tej ostatniej pytano o dzielenie się pozytywnymi i negatywnymi uczuciami. Aby sprawdzić, czy samotność rzeczywiście odpowiada negatywności, badacze kazali uczestnikom patrzeć na dwuznaczne twarze, sceny i słowa, a następnie dokonywać szybkich ocen, czy bodźce były pozytywne czy negatywne. (Wcześniejsza praca Neta pomogła ustanowić tę metodę jako ważny, bardziej obiektywny sposób pomiaru perspektyw społeczno-emocjonalnych ludzi). Zgodnie z oczekiwaniami, uczestnicy wyrażający większe poczucie osamotnienia mieli tendencję do interpretowania dwuznacznych bodźców w sposób bardziej negatywny, co sugeruje, że negatywność może ułatwiać złe wyniki psychologiczne i fizyczne przypisywane samotności. Związek między samotnością a negatywnością był nieco słabszy wśród tych, którzy zgłaszali średnie lub wysokie powiązania społeczne w ogóle. Ale zmniejszył się jeszcze bardziej wśród uczestników, którzy powiedzieli, że regularnie dzielą się pozytywnymi (ale nie negatywnymi) doświadczeniami emocjonalnymi z przyjaciółmi i rodziną - do tego stopnia, że samotność nie korelowała z negatywnymi interpretacjami w ogóle, nawet w najwcześniejszej fazie pandemii. Przyszłe badania mogą pomóc potwierdzić, czy samotność rzeczywiście napędzała wzrost negatywności a pozytywne dzielenie się napędzało spadek, który Neta i Harp zaobserwowali w swoim badaniu. Jeśli tak, interwencje, które zachęcają do dzielenia się pozytywnymi doświadczeniami emocjonalnymi mogą okazać się bardziej skuteczne niż konwencjonalne podejścia, jeśli chodzi o ograniczenie minusów samotności, powiedzieli naukowcy.
