W najnowszym badaniu opublikowanym w czasopiśmie Open Forum Infectious Diseases, naukowcy badali korelację pomiędzy powikłaniami spowodowanymi przez oddechowego wirusa syncytialnego (RSV) i związanymi z tym kosztami opieki zdrowotnej. Infekcja RSV jest powszechnie znana z wpływu na małe dzieci i niemowlęta. Dorośli doświadczają znacznej zachorowalności i śmiertelności z powodu tego schorzenia. RSV może powodować szereg objawów u dorosłych, od objawów przypominających przeziębienie do ciężkiej niewydolności oddechowej. Istnieje ograniczona wiedza na temat częstości występowania i czynników związanych z poważnymi powikłaniami związanymi z RSV u starszych osób dorosłych, pomimo ogólnego wpływu klinicznego RSV z medycznego punktu widzenia. W niniejszym badaniu naukowcy przeanalizowali częstość występowania powikłań związanych z RSV, zidentyfikowali powiązane czynniki ryzyka i zbadali koszty opieki zdrowotnej wśród beneficjentów Medicare w wieku 60 lat i starszych w USA. W badaniu wykorzystano dane z Centers for Medicare and Medicaid Services (CMS) 100% Medicare Research Identifiable Files (RIF) z Part D linkage, obejmujące okres od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2019 r. Dane CMS 100% Medicare to zbiór informacji wykorzystywanych przez Medicare do refundacji usług opieki zdrowotnej i zdarzeń lekowych dla beneficjentów Medicare. Dane dotyczące fee-for-service są dostarczane dla instytucjonalnych, nieinstytucjonalnych, jak również typów roszczeń dotyczących zdarzeń lekowych. Zbiory danych RIF zawierają dane dotyczące przewoźników, trwałego sprzętu medycznego, hospicjum, agencji opieki domowej, placówek stacjonarnych, ambulatoryjnych i placówek opieki nad chorymi. Okresem wyjściowym badania było sześć miesięcy przed datą indeksu. Okres obserwacji trwał od daty indeksu do najwcześniejszego z sześciu miesięcy po dacie indeksu oraz do końca dostępności danych i ciągłego objęcia planem zdrowotnym. Badanie obejmowało pacjentów, którzy mieli co najmniej jedno roszczenie z rozpoznaniem RSV, posiadali ciągłe pokrycie Medicare przez co najmniej sześć miesięcy przed datą indeksu i byli w wieku 60 lat lub starsi w dniu indeksu. Badanie zbadało odsetek pacjentów RSV, którzy doświadczyli powikłań, czynniki, które przewidywały rozwój jednego lub więcej powikłań związanych z RSV, oraz koszty opieki zdrowotnej związane z wszystkimi przyczynami, jak również problemami związanymi z układem oddechowym lub infekcjami przed i po dacie indeksowej. Badanie oceniało również powikłania związane z RSV poprzez analizę roszczeń medycznych dla warunków takich jak zapalenie płuc, zastoinowa niewydolność serca, ostra niewydolność oddechowa, duszność lub hipoksja, przewlekła choroba układu oddechowego lub infekcje górnych i dolnych dróg oddechowych niezwiązane z RSV. Do badania włączono 175 113 kwalifikujących się pacjentów, którzy mogli doświadczyć powikłań związanych z RSV. Prawie 64,8% uczestników stanowiły kobiety, a średnia wieku wynosiła 79,0 lat. Większość pacjentów była rasy białej i zamieszkiwała w regionie południowym. Około 12% pacjentów mieszkało w ośrodku długoterminowym. Około 20,8% osób objętych opieką zdrowotną Medicare miało orzeczenie o niepełnosprawności, a 40,1% posiadało zarówno Medicare, jak i Medicaid. W okresie bazowym większość pacjentów ujawniła wcześniejsze rozpoznanie współchorobowości lub powikłań związanych z RSV, w tym duszności lub hipoksji, zapalenia płuc i przewlekłej choroby układu oddechowego. Prawie połowa pacjentów doświadczyła co najmniej jednego powikłania związanego z RSV w okresie obserwacji, a średni czas do wystąpienia pierwszego powikłania wynosił jeden miesiąc. Najczęstszymi powikłaniami związanymi z RSV były: zapalenie płuc, niedotlenienie lub duszność oraz przewlekła choroba układu oddechowego. Około 42,7% z 40 525 pacjentów, którzy nie mieli żadnych warunków związanych z RSV w linii podstawowej, doświadczyło co najmniej jednego powikłania związanego z RSV, ze średnim czasem 1,1 miesiąca do wystąpienia pierwszego powikłania. Pacjenci z historią powikłań związanych z RSV lub chorobami współistniejącymi na linii podstawowej byli bardziej narażeni na powikłania związane z RSV w okresie obserwacji. Pacjenci, którzy byli w wieku 80 lat lub starsi, mieli niepełnosprawne pokrycie Medicare, leczenie chemioterapią, hipoksemię, zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej, stosowanie leków przeciwastmatycznych, przeszczep komórek macierzystych lub stosowanie aminofiliny / teofiliny bronchodilatora w całym okresie bazowym, byli bardziej narażeni na wystąpienie powikłania związanego z RSV. W badaniu stwierdzono, że pacjenci zdiagnozowani z RSV od 2007 do 2014 roku mieli niższe ryzyko powikłań związanych z RSV w całym okresie obserwacji w porównaniu z pacjentami zdiagnozowanymi od 2015 do 2019 roku. Pacjenci z większą liczbą wyjściowych powikłań / chorób współistniejących związanych z RSV, ci, którzy mieli test parainfluencyjny lub byli leczeni antybiotykami w linii podstawowej, byli również mniej narażeni na powikłania związane z RSV. W badaniu stwierdzono, że po 5,1-miesięcznym okresie obserwacji nastąpił znaczny wzrost kosztów opieki zdrowotnej spowodowanych wszystkimi przyczynami, przy czym głównym czynnikiem wzrostu były koszty hospitalizacji. Średni całkowity wzrost kosztów opieki zdrowotnej wyniósł 7 797 USD po indeksie w porównaniu z okresem przed indeksem. Koszty opieki zdrowotnej związane z układem oddechowym lub infekcjami wzrosły o 8 863 USD po okresie indeksowym, głównie z powodu wzrostu kosztów hospitalizacji o 6 256 USD.
niedziela, 8 stycznia 2023
sobota, 7 stycznia 2023
Czy nieodżywcze substancje słodzące szkodzą Twojej mikrobiocie jelitowej?
W niedawnym przeglądzie opublikowanym w czasopiśmie Nutrients badacze z Włoch omówili wyniki różnych badań przedklinicznych i klinicznych, w których oceniano wpływ nieodżywczych substancji słodzących, takich jak aspartam, sacharyna, sukraloza i acesulfam-K na mikrobiom jelitowy. Bakterie tworzące mikrobiom jelitowy człowieka obejmują ponad 50 filii i 1500 gatunków, przy czym 99% populacji bakterii stanowi 30-40 gatunków. Mikrobiota jelitowa różni się w zależności od osoby i jest pod wpływem wielu czynników, takich jak wiek, genetyka, antybiotyki i dieta. Zdrową równowagę korzystnych bakterii w jelitach określa się mianem eubiozy, natomiast zaburzenie równowagi skutkujące namnażaniem się bakterii chorobotwórczych nazywamy dysbiozą. Badania wykazały, że stosunek między filiami Firmicutes i Bacteriodetes (stosunek F/B) jest ważny w utrzymaniu homeostazy jelitowej, a dysbioza mikrobiomu jelitowego jest powiązana z szeroką gamą chorób dotykających różne układy narządów. W ostatnich latach wzrosło spożycie nieodżywczych substancji słodzących, które mają wyższą słodycz, ale znacznie niższą kaloryczność niż sacharoza. Nieodżywcze substancje słodzące dopuszczone do spożycia różnią się w poszczególnych krajach w oparciu o badania pod kątem potencjalnego działania rakotwórczego i innych problemów zdrowotnych. Jednak dowody z ostatnich badań wskazują, że spożycie nieodżywczych substancji słodzących może być związane z chorobami układu krążenia, nietolerancją glukozy, otyłością, opornością na insulinę i stanem zapalnym, przy czym mikrobiom jelitowy działa jako potencjalny mediator. Biorąc pod uwagę szerokie zastosowanie nieodżywczych substancji słodzących ze względu na ich niską kaloryczność oraz kluczową rolę mikrobiomu jelitowego na zdrowie człowieka, istotne jest zrozumienie potencjalnego determinującego wpływu nieodżywczych substancji słodzących na mikrobiom jelitowy. W przeglądzie oceniono dowody z badań, w których badano wpływ czterech nieodżywczych substancji słodzących - aspartamu, sacharyny, sukralozy i acesulfamu-K - na mikrobiom jelitowy. Aspartam to ester metylowy dipeptydu zawierający L-fenyloalaninę i kwas L-asparaginowy - dwa aminokwasy powszechnie występujące w warzywach, owocach, produktach mlecznych i orzechach. Sacharyna jest rozpuszczalnym w wodzie kwasem organicznym, natomiast acesulfam-K jest hydrofilową pochodną kwasu organicznego. Sukraloza jest disacharydem zawierającym 4-chloro-4-deoxygalaktozę i 1,6-dichloro-1,6-dideoxyfruktozę i nie jest łatwo metabolizowana przez ludzi. W sześciu badaniach przedklinicznych, w tym w dwóch badaniach na modelach szczurzych i czterech na ludziach, badano wpływ spożywania aspartamu na mikrobiotę jelitową. W badaniu na szczurach wykazano, że w połączeniu z dietą wysokotłuszczową spożycie aspartamu powodowało mniejsze spożycie kalorii i przyrost masy ciała, ale zmniejszało stymulowane insuliną uwalnianie glukozy, podnosiło poziom glukozy na czczo i zwiększało stosunek F/B. W badaniach przeprowadzonych na ludziach, w których badano osoby spożywające aspartam lub acesulfam-K, stwierdzono, że chociaż ogólna liczba bakterii nie różniła się między osobami, które spożywały jeden z tych dwóch nieodżywczych substancji słodzących lub oba te środki, a osobami, które nie spożywały żadnej nieodżywczej substancji słodzącej, różnorodność mikrobiomu jelitowego zmniejszyła się z 24 filamentów do siedmiu filamentów. W jednym z badań na ludziach stwierdzono, że spożycie aspartamu nie powoduje zmian w mikrobiomie jelitowym ani w krótkołańcuchowych kwasach tłuszczowych, natomiast w innym randomizowanym badaniu kontrolowanym stwierdzono, że spożycie aspartamu i innych nieodżywczych substancji słodzących znacząco zmieniło skład i funkcję mikrobiomu jelitowego. Badania na modelach mysich, w których badano wpływ acesulfamu-K, przyniosły kontrastujące wyniki, przy czym w niektórych badaniach nie odnotowano istotnych zmian w składzie mikrobiomu kałowego, natomiast w innych wskazano na wzrost i spadek stosunku F/B, uszkodzenie jelit i dysbiozę. Wpływ sukralozy na mikrobiotę jelitową był badany w różnych badaniach na modelach mysich i ludzkich, a wyniki wskazywały na znaczące zmiany w mikrobiomie jelitowym ludzi i myszy. Zmiany u myszy obejmowały wzrost liczby Ruminococcus, Clostridiaceae, Akkermansia, Proteobacteria, Escherichia coli, Firmicutes i stosunku F/B, ze wzrostem markerów prozapalnych, kwasu cholowego i cholesterolu w wątrobie. Podobnie w badaniach badających wpływ spożycia sacharyny na mikrobiom jelitowy myszy odnotowano zmniejszenie tolerancji glukozy i wzrost markerów prozapalnych w wątrobie. Jednak w badaniach nad wpływem spożycia sacharyny u psów, prosiąt i ludzi w większości nie odnotowano żadnych istotnych efektów ani zmian. Ogólnie rzecz biorąc, przegląd wykazał, że wyniki badań badających wpływ nieodżywczych substancji słodzących na mikrobiom jelitowy w modelach ludzkich i zwierzęcych były sprzeczne. Podczas gdy w niektórych badaniach klinicznych odnotowano dysbiozę związaną ze spożywaniem nieodżywczych substancji słodzących, w innych nie stwierdzono istotnych zmian w mikrobiomie jelitowym lub kałowym u ludzi i zwierząt. Obecnie nie ma naukowego konsensusu co do biomarkerów lub wyników, które mogłyby określić wpływ spożycia nieodżywczych substancji słodzących na mikrobiotę jelitową.