Wskaźnik masy ciała równa się najlepszym perspektywom na długie życie?

Normalny wskaźnik masy ciała równa się najlepszym perspektywom na długie życie? Lekarze od pewnego czasu kwestionują to (mocno skrócone) stwierdzenie. Duńskie badanie właśnie to udowodniło: To, co uważa się za normalny wskaźnik masy ciała, nie jest bynajmniej wartością, która wiąże się z najdłuższą oczekiwaną długością życia. Przegląd aktualnych ustaleń dotyczących wskaźnika masy ciała. Do tej pory każdy, kto po niewielkich obliczeniach mógł być zapewniony o prawidłowym wskaźniku masy ciała (BMI), myślał, że tkwi w pewności: wszystko jest w porządku - moja waga jest optymalna dla mojego zdrowia. Teraz duńscy naukowcy przekonali się, że tak: BMI, które wcześniej wiązało się z najniższą śmiertelnością, uległo zmianie. Jest on obecnie znacznie wyższy niż 30 lat temu - tak wysoki, że według ram Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) mieści się w przedziale "nadwagi". BMI oblicza się według wzoru "waga w kilogramach podzielona przez wzrost podniesiony do kwadratu". Wynik sam w sobie nic nie mówi. W odniesieniu do zdrowia wyznacza ramy odniesienia, takie jak ramy WHO. Zgodnie z tym za osobę o prawidłowej wadze uważa się kogoś, kto ma BMI pomiędzy 18,50 a 24,99. Do tej pory mówiło się, że im dalej wartość ta odbiega od normy, tym większe prawdopodobieństwo wystąpienia pewnych chorób. Ponieważ w ostatnich latach w większości krajów średnie BMI wzrosło, to przede wszystkim podwyższone do silnie podwyższonego BMI odgrywa rolę w medycynie. Według WHO za nadwagę uznaje się BMI pomiędzy 25 a 30. Powyżej 30 mówi się o otyłości. Według WHO ponad połowa światowej populacji ma obecnie nadwagę. Nadwaga, a zwłaszcza otyłość zwykle mają negatywny wpływ na zdrowie: Zwiększa się prawdopodobieństwo zachorowania na poważną chorobę. Choroba wieńcowa, cukrzyca typu 2 czy udar mózgu mogą być skutkiem zbyt wielu dodatkowych kilogramów. Ale równanie "wysokie BMI = niższa oczekiwana długość życia" nie wydaje się już obowiązywać - przynajmniej takie są wnioski duńskich badaczy.

Klasyką wśród sportów dla seniorów są spacery

Klasyką wśród sportów dla seniorów są spacery i nordic walking. Mówiąc wprost, szybki spacer na świeżym powietrzu rozrusza całe ciało, poprawi wytrzymałość i zwiększy wydajność układu sercowo-naczyniowego. Chodzenie bez wibracji jest również łatwe dla stawów i dlatego nadaje się dla osób z chorobą zwyrodnieniową stawów. Pływanie jest również w czołówce ochrony stawów, ponieważ woda zapewnia wyporność i mniejszy ciężar obciąża stawy. Pływacy nie na darmo czują się "nieważcy". Kolejne plusy: Pływanie wiąże się z bardzo niskim ryzykiem kontuzji, poprawia wytrzymałość i wzmacnia układ krążenia. Wiele klubów i studiów fitness oferuje obecnie kursy gimnastyki specjalnie dla starszych uczestników. Kursy te w równym stopniu trenują siłę mięśni, koordynację i wytrzymałość. Trenerzy doskonale znają potrzeby uczestników swoich kursów i oferują ćwiczenia dla każdego poziomu zaawansowania. W wielu siłowniach zespoły są specjalnie przygotowane dla seniorów i szczegółowo wyjaśniają, jak korzystać ze sprzętu i urządzeń w sposób łagodny dla organizmu. Ci, którzy chcą odnaleźć swoje ruchowe szczęście poza stałymi grupami sportowymi, mogą również skorzystać ze zwiększonego ruchu w życiu codziennym lub z treningu w domu. Ćwiczenia w domu mają tę zaletę, że seniorzy są bardziej niezależni od czasu i pogody. Propozycje w tym zakresie można znaleźć w licznych przewodnikach i broszurach informacyjnych. Lekarz lub farmaceuta chętnie pomoże. Wskazówka: Aby w pełni wykorzystać pozytywne efekty wybranego przez siebie sportu, profesjonalne doradztwo nigdy nie jest złym pomysłem, zwłaszcza na początku. Ćwiczenie z podobnie myślącymi ludźmi jest na ogół przyjemniejsze. Mając to na uwadze: miej odwagę zacząć! Sport nie zna wieku.