Każdego człowieka pociągają inne zapachy

Każdego człowieka pociągają inne zapachy. Pod tym względem zapach jest bardzo subiektywny. Niemniej jednak istnieją perfumy, które zawierają substancje, których działanie uwodzące dla płci przeciwnej zostało naukowo udowodnione: Feromony . Czym jednak są feromony? Feromony to naturalne substancje chemiczne wydzielane przez nasze własne ciała (a także przez zwierzęta), których celem jest przyciąganie płci przeciwnej poprzez bodźce węchowe do ich zmysłów. Sygnały feromonowe są wykrywane przez organ znajdujący się wewnątrz nosa, zwany nosowym narządem wymiotnym (OVN). Gdy OVN wykryje feromon, wysyła do mózgu sygnał o reakcji seksualnej, przekazując informacje takie jak nastrój i, co najważniejsze, dostępność i zgodność seksualną. Choć wydzielamy je naturalnie, substancje te można wyprodukować i dodać do składników perfum. Ale ta praktyka, jakkolwiek wyrafinowana, nie jest nowa: feromony były już wykorzystywane do produkcji perfum w starożytnym Egipcie. Egipcjanie odkryli, że pot zawiera substancje afrodyzjakalne dla ludzi (szczególnie dla zdrowych i silnych) i wydobywali go ze specjalnie wybranych do tej pracy mężczyzn. Po zebraniu pot był przechowywany w słojach, a następnie mieszany z różnymi perfumami. Ciekawe, prawda? Ale skuteczne, jak pokazał czas. Trzy najczęściej stosowane feromony w perfumach to androstenon , androstenol (lub egzaltolida ) i androstenedion . Choć obecnie nie ma firm, które produkują feromony do perfum, istnieją damskie i męskie perfumy znanych marek, które podobno zawierają tę atrakcyjną substancję.

Cellulit rozumiany jest jako zmiana w podskórnej tkance tłuszczowej

Cellulit rozumiany jest jako zmiana w podskórnej tkance tłuszczowej, która dotyczy tylko kobiet. Często używany synonim orange peel skin wynika z powstawania licznych zgrubień i wgłębień skóry, które następnie prowadzą do szorstkiego podobieństwa do skóry pomarańczy. Wbrew często spotykanym opiniom, w cellulicie nie chodzi o tzw. żużel, czyli gromadzące się produkty odpadowe organizmu. Czynniki ryzyka lub decydujące przyczyny rozwoju cellulitu to z jednej strony predyspozycje genetyczne, a z drugiej płeć żeńska. Nasza genetyka odgrywa decydującą rolę w przemianie materii, w rozmieszczeniu tkanki tłuszczowej oraz w strukturze tkanki łącznej, ponieważ u kobiet tkanka łączna wykazuje równoległe ułożenie włókien kolagenowych, podczas gdy u mężczyzn są one ułożone w siatkę i dlatego są ciaśniejsze i bardziej odporne na rozdarcia. Ponadto wpływ niektórych hormonów żeńskich, przede wszystkim estrogenów, oddziałuje na tkankę łączną: hormony żeńskie powodują, że włókna kolagenowe stają się jeszcze bardziej elastyczne lub napięte, przez co komórki tłuszczowe są słabiej utrzymywane w formie i wciskane w leżące nad nimi warstwy skóry lub poszczególne włókna "wciągają" wgłębienia w powierzchnię. Termin tkanka łączna jest pojęciem parasolowym dla kilku rodzajów tkanek i komórek. Tkanka łączna zawiera stosunkowo mało komórek, ale dominują w niej różne rodzaje włókien, które pełnią ważne funkcje w całym organizmie. Należą do nich przede wszystkim funkcje podporowe i ochronne narządów, mięśni, nerwów i naczyń, ale także pełnią rolę zbiorników wodnych i systemu obronnego. Głównym składnikiem tkanki łącznej są włókna kolagenowe, które występują głównie w skórze, w chrząstkach lub wokół narządów. Strukturę ludzkiej skóry można podzielić na trzy warstwy: Naskórek tworzy zewnętrzną warstwę ochronną ciała; na jego powierzchni leżą martwe komórki skóry, czyli rogówka.