Kobiety mogą mieć niską samoocenę seksualną

Do czynników sytuacyjnych należą: Sytuacja własna kobiety: na przykład kobiety mogą mieć niską samoocenę seksualną, jeśli mają problemy z płodnością lub przeszły operację usunięcia piersi, macicy lub innej części ciała związanej z seksem. Związek: Kobiety mogą nie ufać lub mieć negatywne uczucia wobec swojego partnera seksualnego. Mogą czuć się mniej przyciągnięci do partnera niż we wczesnych etapach związku. Środowiska: Warunki nie są erotyczne, prywatne ani wystarczająco bezpieczne dla nieograniczonej ekspresji seksualnej. Kultura: Kobiety mogą pochodzić z kultury, która ogranicza ekspresję lub aktywność seksualną. W niektórych kulturach kobiety są zmuszane do odczuwania wstydu lub poczucia winy z powodu swojej seksualności. Kobiety i ich partnerzy mogą pochodzić z kultur, które różnie postrzegają różne praktyki seksualne. Rozproszenia lub stres emocjonalny: Rodzina, praca, finanse lub inne rzeczy mogą utrzymywać kobiety w stanie zapracowania i wpływać na ich pobudzenie seksualne. Różne warunki fizyczne i leki mogą powodować lub przyczyniać się do dysfunkcji seksualnych. Zmiany hormonalne, które pojawiają się z wiekiem lub wynikają ze stanu chorobowego, mogą mieć negatywny wpływ. Po menopauzie zmiany w pochwie i drogach moczowych (zwane zespołem menopauzy urogenitalnej) mogą wpływać na funkcje seksualne. Na przykład tkanki pochwy mogą się przerzedzić, stać się suche i nieelastyczne po menopauzie, gdy spada poziom estrogenów. Stan ten, zwany atrofią sromu i pochwy (lub zanikowym zapaleniem pochwy), może powodować ból podczas stosunku płciowego. Objawy ze strony układu moczowego, które mogą wystąpić w okresie menopauzy, to m.in. kompulsywne parcie na mocz i częste infekcje dróg moczowych. Podobne objawy mogą być również wynikiem usunięcia obu jajników oraz zmian hormonalnych, które zachodzą po urodzeniu dziecka ( postpartum). Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, rodzaj leku przeciwdepresyjnego, często powodują problemy z dysfunkcją seksualną. Leki te mogą przyczyniać się do różnych form dysfunkcji seksualnych.

Dysfunkcje seksualne u kobiet mogą objawiać się różnymi symptomami

Dysfunkcje seksualne u kobiet mogą objawiać się różnymi symptomami - w zależności od fazy aktywności seksualnej, w której występują: Zaburzenia pożądania seksualnego (tzw. apetencja) charakteryzują się częstą lub stałą bezczynnością ze strony kobiety: Kobieta ma niewielkie lub żadne fantazje i potrzeby seksualne i czuje się molestowana przez seksualne zaloty partnera. Niektóre kobiety odczuwają też lęk przed porażką, inne wręcz niechęć, obrzydzenie i tak dalej, i odrzucają relację seksualną. Rozwijają się zachowania unikające. W tzw. fazie pobudzenia mogą wystąpić zaburzenia podniecenia seksualnego. Wtedy reakcja genitalna jest zbyt słaba lub nie występuje. Oznacza to, że mimo bodźców seksualnych powstaje tylko niewielka ilość lub nie powstaje wcale płyn pochwowy. Typowymi objawami tej dysfunkcji seksualnej jest ból podczas stosunku seksualnego oraz awersja seksualna ze strony kobiety. Zaburzenia z bólem na tle seksualnym mogą wystąpić również w tzw. fazie plateau. Możliwe objawy to kłucie, pieczenie lub swędzenie w okolicy narządów płciowych. Lekarze rozróżniają dwie dysfunkcje seksualne: Dyspareunia: Pomimo normalnego podniecenia, powtarzający się uporczywy ból narządów płciowych występuje przed, w trakcie lub po stosunku płciowym. Vaginismus (skurcz pochwy): Mięśnie pochwy kurczą się mimowolnie, uniemożliwiając lub czyniąc bolesnym stosunek seksualny. Dysfunkcje seksualne mogą stać się zauważalne również w tzw. fazie orgazmu: takie zaburzenia orgazmu mogą wpływać na sekwencję zdarzeń lub subiektywne doświadczenie orgazmu. Niektóre osoby dotknięte chorobą nigdy lub rzadko osiągają orgazm mimo podniecenia seksualnego. W innych przypadkach dochodzi do fizjologicznego orgazmu, bez odczuwania go jako takiego przez kobiety, z odpowiadającym mu uczuciem przyjemności.