Podstawą jest zebranie szczegółowego wywiadu lekarskiego (anamnezy)

Podstawą jest zebranie szczegółowego wywiadu lekarskiego (anamnezy) w celu zawężenia liczby możliwych przyczyn. Obejmuje to również pytania dotyczące stosowania leków, sytuacji psychologicznej i życia seksualnego. W wywiadzie seksualnym należy uwzględnić partnerów, można również zastosować kwestionariusze (np. IIEF, International Index for Erectile Function). Następnie przeprowadzane jest badanie fizykalne, w tym pomiar ciśnienia krwi i pulsu oraz badanie DRU (patrz cyfrowe badanie rektalne). To, czy zostaną przeprowadzone badania laboratoryjne, zależy od dotychczasowych wyników. Dalsze badania mogą obejmować: oznaczenie poziomu cukru we krwi, lipidów we krwi i hormonów płciowych (patrz także hormony płciowe), ewentualnie innych, takich jak wartość PSA (patrz oznaczenie wartości PSA). Ponieważ ryzyko sercowo-naczyniowe jest zwiększone podczas aktywności seksualnej wśród osób dotkniętych ED, diagnostyka ma również na celu przypisanie osoby dotkniętej chorobą do odpowiedniej kategorii ryzyka, w razie potrzeby z pomocą kardiologa lub internisty. Na przykład w przypadkach wysokiego ryzyka (np. niestabilna dusznica bolesna = "ucisk w klatce piersiowej"), stosowanie inhibitorów PDE-5 jest zwykle zabronione. Natomiast jeśli ryzyko jest niewielkie, można rozważyć próbę z tymi lekami bez dalszych badań. Tylko rzadko konieczne są specjalne badania, takie jak test wstrzyknięcia tkanki erekcyjnej (SKIT) oraz sonografia (badanie ultrasonograficzne) naczyń prącia. Pomiar nocnych erekcji (NPTR, nocturnal penile tumescence and rigidity), pomiar aktywności mięśni ciał jamistych (CC-EMG, corpus cavernosum electromyography), obrazowanie kontrastowe ciał jamistych lub naczyń krwionośnych za pomocą promieniowania rentgenowskiego, jak również badania czynnościowe nerwów lub obwodów regulacji hormonalnej są konieczne tylko w bardzo szczególnie skomplikowanych przypadkach i zwykle wykonywane są tylko przez wyspecjalizowane w nich instytuty.

Niemieckie Towarzystwo Żywieniowe zaleca, abyśmy codziennie wypijali 1,5 litra

Niemieckie Towarzystwo Żywieniowe zaleca, abyśmy codziennie wypijali 1,5 litra. Jeśli ćwiczysz, stosujesz dietę wysokobiałkową lub wysokosolną i jesteś narażony na ekstremalne warunki pogodowe (gorąco/zimno), Twoje zapotrzebowanie na płyny może wzrosnąć do kilku litrów. Woda jest niezbędna dla człowieka, ponieważ jest potrzebna do wielu procesów metabolicznych i pomaga w eliminacji toksyn. Ci, którzy piją wystarczająco dużo, mają również mniejszy głód i - nawet jeśli tylko nieznacznie - zwiększoną podstawową przemianę materii. Dodatkowo toksyny są wypłukiwane z ich organizmu. Naukowcy ze szpitala Charité w Berlinie stwierdzili, że każda 0,2-litrowa szklanka wody pochłania około 20 kalorii, ponieważ organizm potrzebuje energii, aby skierować wodę do procesów metabolicznych. Jeśli pijesz wystarczająco dużo - a przez to rozumiemy wodę i niesłodzoną herbatę - zdecydowanie pomagasz swojemu organizmowi w jego codziennej pracy detoksykacyjnej, a nawet robisz coś dla swojej podstawowej stopy metabolizmu. Oto 7 powodów, dla których warto pić więcej wody. 5 porcji dziennie - to brzmi jak dużo, ale ręka na sercu: komu udaje się codziennie zjeść pięć porcji owoców lub warzyw wielkości pięści? Jednak świeża żywność jest ważnym paliwem dla naszego organizmu: owoce i warzywa zawierają nie tylko witaminy i substancje witalne, ale także błonnik, który jest ważny dla aktywnego trawienia i nienaruszonej flory jelitowej. Naukowcy z Uniwersytetu Stanforda odkryli, że dieta uboga w błonnik uszkadza florę jelitową tak trwale, że cierpią na tym nawet kolejne pokolenia. A flora jelitowa, jak wszyscy wiemy, jest ważnym sprzymierzeńcem w walce z chorobami. Spróbujcie więc: częstujcie się różnorodnością lokalnych owoców i warzyw! Zjedz sałatkę z surowych warzyw do zwykłego posiłku, wkrój jabłko do swojego musli, "wkomponuj" warzywa i różne superfoods do potraw w wyrafinowany sposób.